Vanmorgen heeft Hans eerst een poosje aan zijn preek gewerkt en daarna zij wij net voor het middageten op pad gegaan. Bij een stroompje waar allerlei takken overheen lagen hebben wij geluncht. De jongens hebben hier heerlijk gespeeld en wij kregen ook nog bezoek van een aantal nieuwsgierige Zulujongetjes. Daarna zijn wij verder gereden richting Byrne. Daar hebben wij een prachtige route kunnen rijden met bijzondere uitzichten. Wij zijn veel gestopt om te klimmen, een eindje te wandelen of om foto’’s te maken.
Weer terug naar huis hebben wij een wandeling door de hoofdstraat van Richmond gemaakt. Langs alle Indische winkeltjes en kraampjes gelopen. Troep, troep, troep ….en het had ook weer wat gezelligs… toch moeilijk om je er een voorstelling van te maken om hier in de toekomst dagelijks rond te lopen. Wat een armoedige uitstraling en echt. nergens een gezellig terrasje . Tja….
Ons programma is niet overvol, maar al het nieuwe wat wij zien en wat wij in ons mogelijke toekomst plaatje moeten plakken maakt dat wij ons aan het eind van de dag doodmoe voelen.
Hoe voelt het straks als wij in Nederland zijn? Het zou mooi zijn als Onze Vader ons een briefje gaf met een duidelijke boodschap erop. Wat in ieder geval bijzonder is dat Max in alles enthousiast is. Zelfs het schooluniform neemt hij op dit moment voor lief. Dat hadden wij toch echt niet verwacht.
Het is goed dat wij straks nog even 2 weken vakantie hebben. Hopelijk kunnen wij dan wat dingen voor onszelf op een rijtje zetten.
In deze dagen hebben wij ook onze ouders gesproken en van verschillende mensen per mail bericht ontvangen. Dat was fijn!
Eefke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten