Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

vrijdag 25 september 2009

Geland en weer terug

Beste mensen, we (Riens & Hans) hebben een goede reis gehad. Op Schiphol stonden Irene (Meint stond buiten bij de auto te wachten) en Piet & Willemijn Scheele ons op te wachten. Dat was een fijn weerzien. Omdat ik bij Meint en Irene logeer, heb ik op Schiphol afscheid van Riens genomen.

Inmiddels ben ik door Meint en Irene opgehaald van Schiphol. Omdat ik erg nieuwsgierig was hebben we een bezoek aan de werf van Mike gebracht. Wouw! Wat een geweldig leuk bedrijf heeft hij daar. Geweldig, ik hoop van harte dat hij daar nog lang met veel plezier kan werken (ook in deze economisch moeilijke tijden).

Daarna zijn we naar Noordwijkerhout gereden en heb ik even met Afrika gebeld. Het is fijn om weer in Nederland te zijn, maar ook heel verwarrend. Na twee jaar ons op Afrika gericht te hebben, sta je dan ineens weer in het platte Holland. Maar goed, na een kop koffie en een douche ben ik er weer helemaal klaar voor. Samen gaan we zo naar het strand.

woensdag 23 september 2009

Bezoek Hans (en collega Riens) aan Nederland

Beste mensen,

aan het einde van deze week kom ik voor een 14-daags bezoek naar Nederland. Voor de meesten van jullie komt dit als een verrassing, te meer omdat ons verlof pas in 2010 gepland staat. Toch is het nodig om eerder naar Nederland te komen. De aanleiding voor dit bezoek is overleg met de kerkenraad en zendingsadvies commissie. Op dit moment willen we meerdere zaken met elkaar doorspreken en het lijkt ons niet goed als dit te lang wacht. Overigens komt ook mijn collega Riens de Haan mee, dus we zullen over verschillende zaken van onze werkzaamheden kunnen spreken.

Uiteraard is het niet zo dat we 14 dagen met elkaar aan het vergaderen zijn. Gelukkig is er ook ruimte om familie en vrienden te ontmoeten. maar omdat de tijd beperkt is, zijn die momenten spaarzaam. De ontmoeting met onze familie is inmiddels geregeld, maar met vrienden en kennissen nog niet. Dit houdt verband met mijn agenda in die twee weken. Zoals het er nu naar uitziet hoop ik rond 5-7 october in Delft te zijn (maar 100% zeker is dat nog niet).

Mijn idee is dat ik op een van deze dagen op een plek in Delft afspreek, waar mensen makkelijk naar toe kunnen komen. Het zou fijn zijn als we elkaar kunnen ontmoeten en weer wat bij kunnen praten. Maar pas in de loop van de volgende week weet ik hier meer over en hou jullie nog op de hoogte.

Wie mijn 'oude' mobile telefoonnummer nog heeft bewaard, kan mij vanaf vrijdag bereiken. Wie mijn nummer niet meer heeft, kan mij een berichtje (E-mail) sturen, dan geef ik mijn nummer voor alsnog (ik zet het liever niet op de weblog).

Wel, tot zover voor nu. Ik hoop op een goede reis en tijd in Nederland en… hopelijk tot ziens!

Max in de schijnwerpers!

Tja, hoe zullen we het zeggen? Trots? Of "gereformeerd" dankbaar? Ach, we zijn gewoon heel erg blij met wat Max op school presteerde.

Afgelopen weken begon op school het jaarlijkse 'debate contest'. In de Engelse les krijgen de leerlingen een opdracht om over een onderwerp te spreken. Zij moeten zich daarop voorbereiden en tijdens een van de lesuren hun speech houden. Iedere les zijn een een paar leerlingen aan de beurt en telkens vallen er een aantal af. Gaandeweg blijven er een paar studenten over, die gaan dan door naar de algemene schoolcompetitie.

In deze competitie 'strijden' eerst de jaar- of klasgenoten tegen elkaar, ook dit is weer een afvalrace. Wel jullie voelen het al aankomen. Telkens was Max verrast, maar ronde na ronde bleef hij over bij de winnaars. Afgelopen week was er (zeg maar) een semi-finale. Ook dit was een ronde met veel afvallers, ook al Max zijn klasgenoten, behalve… Max! Sinds dien moest Max zich voorbereiden op de grote finale voor heel de school. Het aardig hierbij was dat Max heel veel support van zijn klasgenoten en vrienden kreeg.

We hoorden hen zeggen: 'Stel je eens voor, Max, dat jij als Nederlandse jongen… Max, make us proud on you!' Enzovoorts. Wel Max, was vrij nuchter, of realistisch en dacht daar het zijne over, maar diep in zijn hart (denk ik)…

Gisteren was het dan zover. Het grote schooldebat werd gehouden. De finalisten hadden een onderwerp opgekregen, waarop zij zich konden voorbereiden. Max koos voor het onderwerp: 'Wie zou je wel eens willen ontmoeten?' Zijn antwoord (=onderwerp) de Vliegende Hollander. Helaas waren wij er niet bij, maar Max kwam goed door deze ronde heen en kwam dus voor de laatste test.

De tweede ronde van de finale was een improvisatie opdracht (en O, wat was hij zenuwachtig) met als titel: 'Welke gebeurtenis heeft jouw leven het meest veranderd.' Wel, nu zou je kunnen zeggen dit was een ongelijke strijd, maar wij denken daar anders over. Maar we geven toe, het was een inkoppertje. Max sprak over zijn emigratie naar Afrika.

Wel, het zal jullie niet meer ontgaan. Max won met glans (ik bedoel met een grote grijns op zijn gezicht) de contest en werd de beste 'debater' van heel Grace College! Max, de Nederlandse jongen, die twee jaar geleden hakkelend en stotend zich in het Engels verstaanbaar probeerde te maken mocht met de trofee naar huis.

Wat mij in het bijzonder opviel was de enthousiasme van vele, vele kinderen en docent op school. Het werd hem van harte gegund.

vrijdag 18 september 2009

Bezoek uit Nederland




Terwijl Hans op zijn mountainbike door bergen en bos achter ons huis “door de tijd racet”, ga ik toch nog even wat terug in de tijd. Ik kwam vandaag leuke foto’s op mijn camera tegen. Herinneringen aan ons bezoek uit Nederland.