Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

woensdag 30 april 2008

Koninginnedag in Afrika

Lieve mensen,

Het is vandaag weer Koninginnedag en dat betekent: "Er is er een jarig!' Mijn grote liefde is 45 jaar geworden én ze is echt mooier dan ooit. Wat een mazzel gozer ben ik hè? De vlag hangt uit, daar zal ik straks nog een fotootje van maken en publiceren. Maar nu alle schijnwerpers op een "Zuid-Afrikaanse" jarige.


vrijdag 11 april 2008

Een bezoek van 'overzee'

Hierbij een fotoverslag van de eerste dagen van pa & ma Vel Tromp in Zuid-Afrika.


Op maandag 7 april zijn we richting Johannesburg vertrokken om pa en ma Vel Tromp op te halen. Omdat dit een reis van ca. vijf uur rijden is, besloten we een huisje 'in de buurt' te huren. Dinsdags zouden wij hen van het hotel ophalen en dus maakten wij kwartier in ons tijdelijke onderkomen op de Zuid-Afrikaanse savanne...


Het huisje is gelegen op het 'hoogland'. Dit is een omgeving met veel boerderijen. De wegen in die streek zijn daarom onverhard, stoffig én vol met koeien. Het is prachtig, maar je moet geen haast hebben.


Na een mooie tocht kwamen wij bij het hotel, waar pa & ma overnacht hadden, in Johannesburg aan. We waren blij dat we niet een tocht van vijf uur achter de rug hadden, zo bleef er genoeg tijd en energie over om terug te kunnen rijden.


Redelijk uitgerust en heel blij ontmoetten we pa & ma. Het was een lange reis voor hen geweest, maar ze waren vol lof over het hotel. Dus als u nog iets zoekt...


Blijdschap was er niet op z'n minst voor de jongens. De spreekwoordelijke oren werden van het hoofd gekletst. Hetzelfde geldt ook voor Eefke & Hans, het was een bijzonder en blij moment om elkaar hier in Afrika zo te ontmoeten.


Na een kop koffie en een uurtje rust zijn we op weg gegaan naar ons huisje aan de Suikerbosrand rivier. Gelukkig heeft de Condor een extra achterbank en zat iedereen comfortabel. Pa & ma genoten zichtbaar van de reis, in het bijzonder in het verkeer. Het is toch wel interessant om te zien hoe Hans op de rechter weghelft auto's links en rechts inhaalt. 'Goed opletten Bert, héé, hier gaan we linksom de rotonde op.' ' Ja, vroeger heb ik ook eens in Engeland gereden, maar dan met mijn eigen auto! Dus stuur aan de linker kant, dat is nog eens wat anders.' En zo ging de discussie voort.


Totdat we van de hoofdweg afgingen en de 'dirt-road' (=onverharde weg) op draaide. 'Hé, dit is ook interessant. Waar gaan we eigenlijk naar toe?' De avond ervoor had ik Irene (zus van Hans) al geSMSt: We zitten nu onder de Zuid-Afrikaanse sterrenhemel en gaan pa & ma morgen verrassen met een huisje op de savanne. Maar voordat we daar aankwamen moesten we eerst een halfuur dwars door de landerijen.


Het huisje heet Blinkblaar—Wag 'n bietjie, deze naam komt van een struik af die naast het huisje staat. Deze struik heeft twee herkenbare eigenschappen: 1) het heeft glanzende bladeren en 2) het heeft twee type doorns op de takken. Bovenop een rechte stekel en onderop een gehaaktje stekel. Als je nu door deze struik geprikt wordt en je wilt terugtrekken dan haakt de tak zich vast zegt de struik: 'Wag 'n bietjie'. Het is maar dat u het weet.


Natuurlijk nodigt zo'n omgeving uit tot heerlijke wandelingen. We hebben genoten van de stilte, de rust, de vogels de wilde dieren en ga zo maar door (en 's nachts van de onvoorstelbaar mooie sterrenhemel). Het waren een paar fijne dagen waarin we alle tijd voor elkaar hadden. Een goede plek om tot rust te komen.


Naast de vogels en de planten waren er op het terrein van Blinkblaar een aantal mooie Afrikaanse dieren te bewonderen. We zagen zebra's Springbokkies, Blesbokken en Zwarte Wildebeesten. Overigens deze laatste joegen ons de stuipen op het lijf. Want blijkbaar kwamen we te dichtbij de kudde, waarop de stier zijn dames kwam 'verdedigen'. Niet echt ontspannen dus. Later zei de landeigenaar dat we ons geen zorgen hoefde te maken, het was meer vertoon. Maar toch... Een zwaar brommende stier die met zijn voorpoten stof staat op te waaien (en dan een korte dreigende sprint trekt), is geen rustgevend element in onze ontspanningskuur.


Een kort verslag van de eerste indrukken van pa & ma: 'Wow, wat prachtig. Wat is het hier mooi en stil.' Een beetje overrompeld door de natuur en omgeving van Zuid-Afrika, genoten zij met volle teugen. Het was goed om dat te zien. Al na twee dagen vonden zij de lange reis al de moeite waard (en verheugde zich op de rest).


Een groot feestelement voor de jongens was het uitpakken van de cadeautjes die opa en oma meebrachten. Zodra we thuis waren werd er met de nieuwe kleurtjes gekleurd en een spelletje gespeeld met het spel van 'opa en oma' Gijs & Willie (de broer en zus van onze ouders).
Op de achtergrond werd er steevast het braaivuur aangestoken. Iedere avond het vlees op het houtvuur, veel rook, maar mug vrij...


Tja wie, na het lopen, praten, spelletjes spelen en dan bij het kampvuur het avondeten, het lang kan volhouden is een hele vent. Seth zijn vaste stek: een stoel bij het vuur (voor lekker warme voeten), een deken uit z'n slaapkamer en dan maar liggen turen naar het warme vuur. Wie zou wakker kunnen blijven?