zondag 30 december 2007
zondag 23 december 2007
17 Ashmore road
Beste mensen,
Gisterenavond hebben we een koopcontract getekend voor een huis! Wow. Hiermee komt er een einde aan een lange, lange zoektocht. Er is veel te vertellen, maar dat zal wel in stukjes en beetjes gaan. In een eerder bericht had ik al de GoogleMap locatie getoond, het middelste huis is het huis waarover het gaat. Uiterlijk eind januari hopen we er in te kunnen trekken.
De zoektocht naar huizen liep tegen haar einde. Vorige week vrijdag/zaterdag besloten we dat we moeten kiezen uit twee huizen (we hebben er meer dan 45 bezocht!). Zoals altijd kwam zaterdag de makelaarskrant (de laatste van het jaar) binnen. We hebben die nog doorgenomen, maar we hadden al twee huizen in gedachten. Toch stond er nóg een huis te koop (in onze prijsklasse), die we nog niet gezien hadden. Dus we belden meteen én we konden direct komen kijken!!!
U raad het al dit (laatste) huis was bijna ' perfect'. Al de huizen die we tot nu toe gezien hadden waren ouder én zij moesten allemaal wel iets verbouwd worden (merendeel om buitenlandse gasten te ontvangen..., o ja, en om een studeerkamer). Dit huis niet! Het is alsof we op het laatste moment een schat vonden. Bovendien is dit een huis dat te zijner tijd ook weer goed te verkopen is, in onze situatie ook niet onbelangrijk! Natuurlijk heeft dit huis ook een paar nadelen, maar die wegen niet op tegen de voordelen die we hopen te genieten.
Vandaag plaatsen we ook wat foto's om jullie een idee te geven. Het is een mooi huis en vrijwel onderhoudsvrij. Hieronder zien jullie de plattegrond. Als je erop klikt verschijnt er een grotere afbeelding.
Vanuit de voortuin is dit het aanzicht van het huis.
Helaas is de foto niet al te best, maar dit is het uitzicht over Pietermaritzburg vanuit de eetkeuken.
Achter het huis is een breed pad. Vandaar gaat het stijl omhoog naar een hoger gelegen achtertuin.
Dit is dan het bovengedeelte van de achtertuin, je ziet nog net het dak van het huis.
Deze foto is achter in de woonkamer genomen. De kamer heeft een L-vorm, van hieruit kijken we via de entree naar buiten.
Dit is de andere hoek van de woonkamer. Je ziet hier de trappen naar de slaapkamers en naar de werkruimte.
Boven is er een werkruimte, voor Eefke en de jongens.
Deze foto is achter in de eetkeuken genomen (met de rug naar de bijkeuken). Je ziet, Eefke ziet het helemaal zitten.
Deze foto is genomen van de andere hoek en kijkt de eetkeuken in (met daarachter de bijkeuken).
Gisterenavond hebben we een koopcontract getekend voor een huis! Wow. Hiermee komt er een einde aan een lange, lange zoektocht. Er is veel te vertellen, maar dat zal wel in stukjes en beetjes gaan. In een eerder bericht had ik al de GoogleMap locatie getoond, het middelste huis is het huis waarover het gaat. Uiterlijk eind januari hopen we er in te kunnen trekken.
De zoektocht naar huizen liep tegen haar einde. Vorige week vrijdag/zaterdag besloten we dat we moeten kiezen uit twee huizen (we hebben er meer dan 45 bezocht!). Zoals altijd kwam zaterdag de makelaarskrant (de laatste van het jaar) binnen. We hebben die nog doorgenomen, maar we hadden al twee huizen in gedachten. Toch stond er nóg een huis te koop (in onze prijsklasse), die we nog niet gezien hadden. Dus we belden meteen én we konden direct komen kijken!!!
U raad het al dit (laatste) huis was bijna ' perfect'. Al de huizen die we tot nu toe gezien hadden waren ouder én zij moesten allemaal wel iets verbouwd worden (merendeel om buitenlandse gasten te ontvangen..., o ja, en om een studeerkamer). Dit huis niet! Het is alsof we op het laatste moment een schat vonden. Bovendien is dit een huis dat te zijner tijd ook weer goed te verkopen is, in onze situatie ook niet onbelangrijk! Natuurlijk heeft dit huis ook een paar nadelen, maar die wegen niet op tegen de voordelen die we hopen te genieten.
Vandaag plaatsen we ook wat foto's om jullie een idee te geven. Het is een mooi huis en vrijwel onderhoudsvrij. Hieronder zien jullie de plattegrond. Als je erop klikt verschijnt er een grotere afbeelding.
Vanuit de voortuin is dit het aanzicht van het huis.
Helaas is de foto niet al te best, maar dit is het uitzicht over Pietermaritzburg vanuit de eetkeuken.
Achter het huis is een breed pad. Vandaar gaat het stijl omhoog naar een hoger gelegen achtertuin.
Dit is dan het bovengedeelte van de achtertuin, je ziet nog net het dak van het huis.
Deze foto is achter in de woonkamer genomen. De kamer heeft een L-vorm, van hieruit kijken we via de entree naar buiten.
Dit is de andere hoek van de woonkamer. Je ziet hier de trappen naar de slaapkamers en naar de werkruimte.
Boven is er een werkruimte, voor Eefke en de jongens.
Deze foto is achter in de eetkeuken genomen (met de rug naar de bijkeuken). Je ziet, Eefke ziet het helemaal zitten.
Deze foto is genomen van de andere hoek en kijkt de eetkeuken in (met daarachter de bijkeuken).
zaterdag 22 december 2007
Een nieuwe plek; deel II
Beste mensen,
Vanavond is er een koopcontract getekend. Morgen lezen en zien jullie meer. Veel meer...
Vanavond is er een koopcontract getekend. Morgen lezen en zien jullie meer. Veel meer...
woensdag 19 december 2007
Ontspannen tussen apen en kakkerlakken
Het is alweer half december. De tijd gaat ongelooflijk snel. Wij zijn net terug van een weekje aan de kust en hoewel onze “regeldingen” daar gewoon doorgingen, was het heerlijk om er even tussenuit te zijn.
Want zo langzamerhand zien wij irritaties ons gezin een beetje binnensluipen (het hoort erbij, is ons geleerd). Max en Seth missen hun vrienden en hun speelgoed. Wijzelf verlangen er naar om onze tijd te investeren in datgene waarvoor wij naar Zuid-Afrika zijn gekomen. Maar de dagen zijn versnipperd. Al het geregel rondom onze emigratie en het zoeken van een huis vraagt, zeker hier in Zuid-Afrika, veel geduld en tijd.
Deze week is de container met onze spullen in Durban aangekomen. Maar ja, er is nog geen eigen huis, dus voorlopig zal onze huisraad opgeslagen worden. Dat is een tegenvaller voor Max en Seth. En eerlijk gezegd… ook wij zien (na “bijna een jaar” verkassen, inpakken en uitpakken) er naar uit een “eigen plek”onder de Zuid-Afrikaanse zon te hebben. Onze lijsten en foto’s weer aan de muur, onze boeken en cd’s weer op de plank en eindelijk weer eens slapen op je eigen vertrouwde matras. En om simpelweg… aan de slag te kunnen zodat ook de “gewone” dingen gaan lopen
Deze onderbreking kwam dus op een goed moment. Want van vakantie was het dit jaar nog niet gekomen en een week aan de Indische Oceaan was welkom. En opnieuw merkten wij op dat wij naar een prachtig land verhuisd zijn. Naast allerlei interessante mensen die wij in deze week hebben ontmoet, hebben wij ook kennisgemaakt met een apenfamilie die zich prima voor ons vakantiehuisje vermaakte. Wij hebben een hamerhaai zien zwemmen en een zeeschildpad ontmoet. Daarnaast zagen wij ook kleinere dieren waar wij flink van onder de indruk waren. Enorme kakkerlakkern liepen razendsnel door onze huiskamer. En de Miljoenpoten waren ook zeer interessant.
Brrrrr, we zijn weer opgeladen!
Eefke
Want zo langzamerhand zien wij irritaties ons gezin een beetje binnensluipen (het hoort erbij, is ons geleerd). Max en Seth missen hun vrienden en hun speelgoed. Wijzelf verlangen er naar om onze tijd te investeren in datgene waarvoor wij naar Zuid-Afrika zijn gekomen. Maar de dagen zijn versnipperd. Al het geregel rondom onze emigratie en het zoeken van een huis vraagt, zeker hier in Zuid-Afrika, veel geduld en tijd.
Deze week is de container met onze spullen in Durban aangekomen. Maar ja, er is nog geen eigen huis, dus voorlopig zal onze huisraad opgeslagen worden. Dat is een tegenvaller voor Max en Seth. En eerlijk gezegd… ook wij zien (na “bijna een jaar” verkassen, inpakken en uitpakken) er naar uit een “eigen plek”onder de Zuid-Afrikaanse zon te hebben. Onze lijsten en foto’s weer aan de muur, onze boeken en cd’s weer op de plank en eindelijk weer eens slapen op je eigen vertrouwde matras. En om simpelweg… aan de slag te kunnen zodat ook de “gewone” dingen gaan lopen
Deze onderbreking kwam dus op een goed moment. Want van vakantie was het dit jaar nog niet gekomen en een week aan de Indische Oceaan was welkom. En opnieuw merkten wij op dat wij naar een prachtig land verhuisd zijn. Naast allerlei interessante mensen die wij in deze week hebben ontmoet, hebben wij ook kennisgemaakt met een apenfamilie die zich prima voor ons vakantiehuisje vermaakte. Wij hebben een hamerhaai zien zwemmen en een zeeschildpad ontmoet. Daarnaast zagen wij ook kleinere dieren waar wij flink van onder de indruk waren. Enorme kakkerlakkern liepen razendsnel door onze huiskamer. En de Miljoenpoten waren ook zeer interessant.
Brrrrr, we zijn weer opgeladen!
Eefke
zaterdag 15 december 2007
maandag 3 december 2007
Beloofd is beloofd
Terwijl er in Nederland tot op het 8:00 uur Journaal vurige pleidooien voor de Sint wordt gehouden. Hebben wij een gouden (of beter een witten) greep gedaan.
Tja, de meest gerespecteerde man van het land... Het deed mij denken aan het duo Fluitsma & Van Tijn:
15 miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die schrijf je niet de wetten voor
Die laat je in hun waarde
Beste mensen,
een gezellige pakjesavond toegewenst,
maar laat je niet te veel meenemen.
zondag 2 december 2007
Sint komt niet en de Kerstman heeft het te warm
Lieve mensen,
hoe vergaat jullie in Nederland? We gaan ervan uit dat de ‘december-gekte’ volop is los gebarsten, want zo gaat dat ieder jaar.
Vooral als het gaat over de strijd tussen de twee mastodonten van de maand december, klagen de cynischen steen en been over de oprukkende commercie. Cultuurrelativisten doen hetzelfde, maar dan over de nivellering van de Sint. Acties worden ondernomen om Santa (want zo heet hij immers) pas na 6 dec. vrijbaan te geven. Want, de Sint mag toch niet ‘lijden’ onder de opkomende commerciële druk van de Kerstman. Pessimisten zien beide heren niet zitten, terwijl de positivisten heilig in hen geloven.
Het bijzondere van deze commerciële ontwikkeling is, dat de christelijke vertelling verloren is gegaan (beide feesten komen van oorsprong uit tradities met een christelijke signatuur). Sinterklaas, die als heilige zo bekend stond om zijn onbekommerde zorg voor de armen, is tot een icoon geworden van onze materialistische maatschappij. Kerst, van oorsprong een feest ter gedachtenis van de komst van God op aarde, is vergroeid tot een utopisch idealisme van ‘vrede op aarde’ waar voor God geen plaats meer is.
Hoe nu te handelen als een Nederlands gezin in Zuid-Afrika?
‘Vieren jullie Sinterklaas? Hebben jullie met die hitte een kerstboom?’ Inderdaad, dít zijn de vragen die op ons afkomen. Het ‘enige’ wat wij dit jaar van de Sint meekregen, is dat hij (uit dankbaarheid voor ons vertrek, of puur uit pesterij?) in Kampen is aangekomen.
Seth had het meteen met hem gehad. Nee, geen Sint in Afrika dit jaar. Kerst dan? Ook dit loopt geen storm. De zomer is in aantocht, dus een witte kerst is wel het laatste waar we bij stil staan (behalve dan de witte kerstboom die we gezien hebben, foto volgt later).
Even verlangde ik terug naar die gekte in Nederland, maar nee het gaat ons voorbij. Geen pepernoten en kerstkransen, maar oploskoffie met eigen gebakken kruidkoek.
Toch komen wij er niet onderuit. Het ‘probleem’ is natuurlijk de jaarlijkse goederen stoom. We hebben het nog geprobeerd: ‘Straks komt de container en dan lijkt al je speelgoed weer als nieuw.’ Maar, nee daar trappen onze jongens niet in. Ook wij leven met onze kinderen in een commerciële tijd en de verlanglijstjes groeien gestaag (gelukkig maar). Niet dat onze kinderen onbekend zijn met het Kind in de kribbe, dat niet, maar die lijsten zijn een doel op zich.
Maar ach, waar heb ik het over? Pa heeft een nieuwe computer nodig, ma een andere auto. Heb ik eigenlijk nog wel een boodschap?
Hans
hoe vergaat jullie in Nederland? We gaan ervan uit dat de ‘december-gekte’ volop is los gebarsten, want zo gaat dat ieder jaar.
Vooral als het gaat over de strijd tussen de twee mastodonten van de maand december, klagen de cynischen steen en been over de oprukkende commercie. Cultuurrelativisten doen hetzelfde, maar dan over de nivellering van de Sint. Acties worden ondernomen om Santa (want zo heet hij immers) pas na 6 dec. vrijbaan te geven. Want, de Sint mag toch niet ‘lijden’ onder de opkomende commerciële druk van de Kerstman. Pessimisten zien beide heren niet zitten, terwijl de positivisten heilig in hen geloven.
Het bijzondere van deze commerciële ontwikkeling is, dat de christelijke vertelling verloren is gegaan (beide feesten komen van oorsprong uit tradities met een christelijke signatuur). Sinterklaas, die als heilige zo bekend stond om zijn onbekommerde zorg voor de armen, is tot een icoon geworden van onze materialistische maatschappij. Kerst, van oorsprong een feest ter gedachtenis van de komst van God op aarde, is vergroeid tot een utopisch idealisme van ‘vrede op aarde’ waar voor God geen plaats meer is.
Hoe nu te handelen als een Nederlands gezin in Zuid-Afrika?
‘Vieren jullie Sinterklaas? Hebben jullie met die hitte een kerstboom?’ Inderdaad, dít zijn de vragen die op ons afkomen. Het ‘enige’ wat wij dit jaar van de Sint meekregen, is dat hij (uit dankbaarheid voor ons vertrek, of puur uit pesterij?) in Kampen is aangekomen.
Seth had het meteen met hem gehad. Nee, geen Sint in Afrika dit jaar. Kerst dan? Ook dit loopt geen storm. De zomer is in aantocht, dus een witte kerst is wel het laatste waar we bij stil staan (behalve dan de witte kerstboom die we gezien hebben, foto volgt later).
Even verlangde ik terug naar die gekte in Nederland, maar nee het gaat ons voorbij. Geen pepernoten en kerstkransen, maar oploskoffie met eigen gebakken kruidkoek.
Toch komen wij er niet onderuit. Het ‘probleem’ is natuurlijk de jaarlijkse goederen stoom. We hebben het nog geprobeerd: ‘Straks komt de container en dan lijkt al je speelgoed weer als nieuw.’ Maar, nee daar trappen onze jongens niet in. Ook wij leven met onze kinderen in een commerciële tijd en de verlanglijstjes groeien gestaag (gelukkig maar). Niet dat onze kinderen onbekend zijn met het Kind in de kribbe, dat niet, maar die lijsten zijn een doel op zich.
Maar ach, waar heb ik het over? Pa heeft een nieuwe computer nodig, ma een andere auto. Heb ik eigenlijk nog wel een boodschap?
Hans
zaterdag 1 december 2007
Een beeldimpressie van de Ndaleni kerkdienst
De dienst in de gemeente van Ndaleni was een bijzondere. Niet omdat er nu een witneus dominee kwam preken, maar omdat er zoveel getuigenis vanuit ging. Het was een dienst waarin niet alleen jongeren belijdenins van hun geloof deden, maar er is ook een oudere man tot geloof gekomen. Hij werd in deze dienst dus ook gedoopt. 
Na zijn doop hebben we met alle belijdende leden het heilig avondmaal gevierd. Ook dit was een mooi getuigen. Samen oud en jong, in leeftijd en in geloof getuigen van de dood en de opstanding van de Heer is een kern van ons geloof. Daarmee wordt iets werkelijk zichtbaar van wat het geloof voor ons betekend.
Maar ja er zit ook een keerzijde aan. De cultuur van de Zulu's is een orale cultuur. Men 'leeft' van de verhalen en alles wat erom heenkomt. Uitvoerig wordt er gesproken en gezongen. Al met al was dit een dienst van ruim drie uur! Nog los van het feit dat we ca. driekwartier later begonnen. Tja, dan wil ook een Zulu weleens afhaken.Ten diepste deert dat niet, want wie iets van de dag meeneent is al 'rijk' genoeg.
Abonneren op:
Posts (Atom)