De eerste nacht was heerlijk, wat kan een mens een bed waarderen. Vandaag staan er een paar leuke dingen op het programma. Overigens stellen we die ter plekke vast, dus er is geen plan. We willen vanmorgen de primary school bezoeken. Onderaan het dorp staat een lagere school, die kinderen vanuit de omstreek ontvangt. De school is 50-50, dat is: de kleur. Het terrein is enorm, inclusief sportvelden, een zwembad en verschillende gebouwen. De staat van de school is van een andere orde dan we in Nederland gewend zijn, maar de kwaliteit van het onderwijs schijnt goed te wezen. We zijn uiterst vriendelijk ontvangen, de headmaster is een korte gedrongen man, die overigens een tijdje in Volendam gewoond heeft.
De ogen van Max rolde toen hij de kinderen voor het eerst zag: ‘ze hebben allemaal een uniform aan. Hier ga ik echt niet naar toe.’ Maar al gauw ontdekt hij dat er in heel de buurt het niet anders is, alle scholen komen van het Britse systeem en dus is er de ‘college’ stijl.
Vanmiddag ga ik met Arie naar een bijbelklas. Dat is, wij gaan een groep kinderen ophalen en nemen hen mee naar een klaaslokaaltje bij de kerk van het enlozenleni township. Omdat Arie een paar maanden is weggeweest, was de klas wat kleiner dan gewoon, we zaten met zes kinderen om de bijbel.
Vandaag lazen we een stukje uit Exodus 3, maar we begonnen met het zingen van Psalm 116. In het Zoeloe dus. Hmmm. Dit was mijn eerste les Zoeloe en heb dapper meegezongen. Nu ben ik in de Schilderswijk wel wat gewend, maar dit was toch net ietsje anders. Het aardige is, dat de taal jong op schrift staat en dus vrij fonetisch beschreven. Meezingen kan door gewoon te lezen, ja je struikelt wel eens, maar niemand die dat hoort. De reden is niet goedwillendheid, maar deze jonge mensen ZINGEN. Wow dit zou je in Holland eens moeten zien/horen. Zes kinderen zingen met het volume van het Urkermannenkoor, maar dan mooi. Zeg maar. Ter afsluiting vroeg Arie mij of ik met de groep wilde eindigen.
Het is absoluut bijzonder om hier te zijn. De omgeving is prachtig, hoewel, volgens de Arie en Merrel Reitsema, nog lang niet op zijn mooist omdat het winter is. Het is moeilijk over te brengen wat voor impact de laatste de dagen op ons hebben gehad. Er is armoede. Dat weet je… maar om er zo dichtbij te zijn is heel anders dan het te lezen of op een plaatje te zien. Alles is oud en versleten. De winkeltjes in het dorp zijn ongelooflijk. Het zijn net oude schuurtjes met reclame van jaren terug. Maar ga je naar binnen, dan kun je er toch redelijk wat krijgen. De mensen zijn vriendelijk, warm en vrolijk. Dat voelt absoluut goed. Max en Seth hebben het reuze naar hun zin. De Reitsema's hebben een groot huis met een grote tuin en… een grote Sint Bernhard. Bovendien zijn het ontzettend gezellige mensen en de jongens voelden zich meteen thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten