In de oude stationwagen van Arie en Merrel rijden wij naar de kerk. Het kerkje staat buiten het dorp in een krottenwijk. De ramen staan open en prachtige en vrolijke zang komt ons tegemoet. Men zingt 1e en 2e stem. Er is geen begeleiding, maar dat is ook echt niet nodig. Men staat en klapt en geniet zichtbaar. Er zijn niet zo heel veel mensen (later komen er meer) maar het klinkt of de kerk overvol zit. Wat een volume, maar het klinkt ook prachtig. Ik vond het echt een traktatie op de zondagmorgen.
Seth was verlegen. Hij vond het allemaal wat overweldigend. Max heeft zijn ogen uitgekeken en wat leuk was… er bleek ook een Zulujongen van ongeveer zijn leeftijd in de kerk te zitten met dezelfde naam als Max.
De preek ging over 1 Johannes 4 en verder hebben wij er ook niet meer van begrepen. Er gaat wel wat door je heen wanneer je zo’n dienst aanhoort en meemaakt. Zijn dit onze toekomstige zondagen? Hoe snel krijgen wij die moeilijke Zulutaal onder de knie? Zullen wij ons hier thuis voelen? En…vooral… is het plan van God met ons gezin? Dat krijg je niet zomaar op een briefje. Wij hebben nog twee weken om verder kennis te maken, om inzicht te krijgen, om te informeren… zou het voldoende zijn?
Eerst maar naar huis, naar de koffie, genieten van de zon en de tuin. Voor Seth en Max zijn er Indische speelkameraadjes. Zij wonen aan de overkant van de straat. Hans gaat om 12.30 met Arie mee naar de 2e kerkdienst. En om 16.00 uur hopen wij een Engelstalige dienst in het dorp met z’n allen bij te wonen. Hier zal Arie ook voorgaan. Wij zullen er dan ongetwijfeld meer van begrijpen.
Eefke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten