Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

woensdag 18 juni 2008

Max rolt er goed doorheen!

Hey ik dacht dat ik ook maar eens een keer moet schrijven.

Ik wou graag vertellen hoe me examens zijn gegaan. Nou het was eigenlijk echt wel hard leren en veel werken.
Je hebt van alle vakken een examen, dat over het laatste half jaar gaat.

Ik ben 5 weken voor de examens gaan studeren en het nu is het allemaal afgelopen. Het duurt lang voor dat je ook maar een beetje weet waar het over gaat, en het word al heel snel saai. Maar gelukkig heb ik ook nog een extra leerraar die bij me tuis komt en me helpt.

Maar de examens zijn ook wel weer een beetje leuk want je bent maar een uur op school. Als je een maal bezig bent moet je hard door werken want je tijd gaat heel snel op (ik kreeg wel een kwartier extra).

Ik heb nu ook de meeste resultaten terug en het is nog geen eens zo slecht gegaan. En ik heb de meeste vakken wel gehaald.

Max.

vrijdag 13 juni 2008

Examens, Mini-Comrades & Tafeltennis

Vandaag hebben wij overheerlijke karamelcake in huis gehaald. Dat doen wij (bijna) alleen wanneer er iets te vieren valt. Een jarige?? Nee, vandaag had Max zijn allerlaatste examen voor dit schooltermijn (nu er is voor hem een eind gekomen aan een aantal weken zwoegen en zweten). Seth heeft vandaag een prijs gewonnen. Hij heeft het meeste geld opgehaald voor de sponsorloop van Scottsvilleschool en is apetrots. De opbrengst gaat naar een heel goed doel, vindt hij zelf, namelijk uitbreiding van de speelplek van school.

Negen uur vanmorgen is Max door Hans opgehaald van Grace College en zijn zij samen gereden naar de school van Seth. Daar hebben zij samen met Eefke en een heleboel andere ouders de kinderen van Schottsville aangemoedigd tijdens hun “mini-Comrade” voor het goede doel (Zie de website van de wereldberoemde Comrade marathon die aanstaande zondag gelopen wordt).

Na 45 minuten lopen in de warme zon kwam de beloning. Een heerlijke “splash” (driehoekig pakje bevroren limonade) en een medaille. Nu is het tijd voor een heerlijk lang weekend vrij, want maandag is het public holiday. Lekker uitrusten… nee hoor, wij waren nog maar net thuis en toen kwam het plan op bij de jongens om de tafeltennistafel (cadeautje van opa en oma Vel Tromp) op te zetten.

De karamelcake moet nog even wachten dus. Waarschijnlijk tot vanavond tijdens de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Frankrijk.

dinsdag 10 juni 2008

Scoren buitenspel!

Wie in deze dagen over Nederlands voetbal praat, zal zeker spreken over het eerste doelpunt van Nederland tegen Italië door Van Nistelrooy. Hier in Zuid-Afrika had men het niet zo op met die Hollanders. Zij zouden door regerend wereldkampioen Italië van het veld gespeeld worden. Maar in de pauze waren er vele woorden nodig om toe te geven dat ze geen keuze hadden dan een stuk van de ‘pie of humbleness’ te eten. Een mooie uitdrukking overigens: ‘To eat from the pie of humbleness.’
Toch werd er in de rest van de pauze over maar één onderwerp gezeurd: Of er nu een gewonde Italiaanse speler naast het veld lag of niet: Van Nistelrooy stond buitenspel! Minuten lang stond het beeld stil op dat ene moment en de ene expert na de andere mocht van zijn kant deze stelling bevestigen. Overigens de speler zelf kon, in eerste instantie, óók niet geloven dat het doelpunt was toegekend! Wat verbijstert keek hij naar de scheids- rechter, onzeker over het feit dat hij een doelpunt maakte. Het was een mooi gezicht én een keerpunt in het vertrouwen van de Nederlandse spelers.

Hier in Afrika zijn er vele plekken waar mensen samen komen om te luisteren naar het Woord van God. Daarvoor zijn er vele predikers nodig. Dit zijn veelal leidinggevende mensen (ouderlingen) in de kerk. Afgelopen weken zijn we met deze groep mannen bezig geweest met vragen rondom de 10 geboden. Deze mannen hebben geen theologische opleiding genoten, maar zij kennen hun Bijbel goed (het zendingswerk werpt zo zijn vruchten af). Zo ontdekte ik dat zij soms Bijbelteksten met elkaar associëren die je, als een in Nederland opgeleide theoloog, niet zomaar zo zou doen. Wat in deze belangrijk is, is dat niet hún associaties, maar de mijne in een ander daglicht kwam te staan. In Afrika – zo zegt men – leeft men dichter bij de Wet, dan in het Westen. In een zekere zin is dat ook zo, maar de vraag is wat dit in het geloofsleven oplevert. Zie daar een kern van onze gesprekken.
De lessen die we geven zijn gericht op hun preekwerk. Het is belangrijk om zowel op hun associaties als op hun opvattingen te reflecteren. Eén van de vragen die leeft gaat over de functie van de 10 geboden. ‘Die moet je toch strikt naleven?’ Inderdaad, maar in de verwerking hiervan zien we al snel het gevaar van moralisme opduiken. Een gevaar, overigens waarvan niemand gevrijwaard is. Helaas. Hierom is het belangrijk om de lijnen wat door te trekken en te verder luisteren naar andere delen van Gods Woord.

Het ‘probleem’ van strikt de 10 geboden te willen naleven is niet nieuw. Al in de tijd van Jezus botste mensen tegen dit probleem op. Maar keer op keer wees Jezus mensen terug naar hun hart. Het willen leven volgens de 10 geboden is een zaak van het hart! Dit klinkt misschien logisch, maar is in de praktijk weerbarstig. Want wie de 10 geboden strikt zou naleven, leeft in perfectie. Of beter gezegd: leeft naar de wil van God. Toch: Wie kan zich overtuigend verdedigen? Wie ging er nooit de mist in? Uiteindelijk blijft er, denk ik, niemand voor deze zaak staan. Hoewel, ik geloof, niemand op één na. Een kern van ons geloof is dat Jezus de 10 geboden volledig wist in te vullen. Hij leefde naar de wil van God.
Maar hoe dan verder? Als het inderdaad Hem alleen gelukt is, hoe staat het dan met ons voor? Staat dan niet de rest van de mensen buitenspel? Ten diepste wel, denk ik. Wie gelooft weet dat hij of zij meespeelt in een team van eeuwen. In de praktijk echter blijkt dat wanneer wij proberen te scoren, we buitenspel staan. Maar zo, op die manier, is er toch nooit een kans om te winnen? Wat is dan het doel van het spel?

Na de wedstrijd Nederland – Italië gaf Johan Cruyff een eigenzinnige analyse op de situatie met Van Nistelrooy. Hij zei: ‘Als de scheids 'm goedkeurt, dan is het een doelpunt.’ Dit is vergelijkbaar met het leven in geloof. Wie probeert te leven naar de wil van God schiet wellicht met scherp, maar omdat wij buitenspel staan missen wij ons doel. Toch – en dat is het bijzondere – keurt de scheids 'm goed. Dat heeft alles te maken met die ene Speler die buiten de lijnen van het veld lag. Hoewel gewond, hoewel verslagen zorgde Hij er wel voor dat ons buitenspel niet gerekend wordt. Misschien zegt u wel: ‘Dat is niet eerlijk, zo kun je niet winnen.’ Wellicht heeft u gelijk. Toch als de Scheids 'm goedkeurt dan is het een doelpunt. Niemand anders beslist.

De predikers in Afrika houden ons graag de 10 geboden van God voor. De vraag daarop is: ‘Hoe leef ik volgens die hoge norm?’ Het is niet ongewoon om te ontdekken dat je daarin tekort schiet. Velen zijn daar onverschillig van geworden en hebben het geloof verlaten, toch blijkt dit niet nodig te zijn. Falen voor God is niet de laatste stap. Wie vasthoudt in het geloof in Jezus, krijgt te horen dat zijn of haar poging niet nutteloos was, maar dat je scoorde! Wellicht verbijstert het je wel en kijk je nog eens goed naar de Scheids, of het echt wel zo is. Ja, het is zo, en dan barst de vreugde los! Heel het hele team van eeuwen juicht van blijdschap mee, over die ene goal die jij net maakte! Dat is een mooi gezicht én een keerpunt in het vertrouwen van vele spelers.