En wij zijn inderdaad met Arie, Merrel en de twee Indische speelkameraadjes naar Hella Hella geweest. Een mooi tochtje waarbij af en toe stopte om ons het een en ander te laten zien en te vertellen met betrekking tot het werkgebied. In deze anderhalve week zijn wij aardig wat te weten gekomen van wat er zich zoal heeft afgespeeld in dit zendingsgebied. Hoe de mensen hier in aanraking zijn gekomen met het Evangelie, hoe kerkjes en scholen zijn ontstaan en hoe sommigen hiervan weer zijn afgebroken. Het zijn niet altijd mooie verhalen. Integendeel. Er zijn hier gruwelijke dingen gebeurd. Geweld moord en doodslag zijn aan de orde van de dag geweest in de jaren negentig tot begin tweeduizend. Arie en Merrel hebben heel wat geliefde kennissen verloren op een afschuwelijke wijze. Gelukkig is de rust weer gekeerd.
Wij genieten van het uitzicht vanaf het markante gebergte van de Hella Hella. Beneden in het dal kronkelt de rivier de Umkomaas. Er groeien reusachtige cactussen van zeker 8 meter hoog. De weggetjes die wij rijden zijn enorm hobbelig en soms flink stijl. Het is begrijpelijk dat je hier dan ook nauwelijks personenauto’s ziet rondrijden. Na een tochtje van een uurtje of twee rijden wij weer terug naar huis.
‘s Middag ga ik met Hans naar de supermarkt. Wij kopen daar een heerlijke witte wijn. In onze rugzak zitten ook Hollandse stroopwafels en kleine pakjes hagelslag, vlokken en vruchtenhagel. Cadeautjes voor familie de Haan. (een zendelingsechtpaar uit Nederland die op de zendingspost op Groothoek werken) Wij zijn daar uitgenodigd voor het eten. Zij wonen niet ver van de Reitsema’s. Om 16.00 uur stoppen wij bij hun gezellige huis met een enorme tuin. Wij zetten onze auto onder de sinaasappelbomen en bewonderen de tuin. Onder een enorme boom blijf ik staan. Wat is dit voor exemplaar? Ik kijk omhoog en zie enorme advocados’ in de boom hangen!! Geweldig. De kinderen genieten van de tuin en Jaël (dochter van twaalf van Riens en Idith) haalt voor Seth de schommel te voorschijn. Wij ontmoeten ook Daniël, van 18 jaar. De oudste zoon Jonathan is niet thuis. Misschien kunnen wij hem in het weekend ontmoeten. Het is een gezellige maaltijd waarbij wij letterlijk en figuurlijk weer wat mogen proeven van het wonen in Zuid-Afrika.
Eefke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten