zondag 9 oktober 2011
Kom nooit te laat voor de zegen…
't Was toch een wat nieuwe ervaring. Vandaag mocht ik preken in Umlazi, de grootste township in Durban. Het is een heel klein gebouwtje in het midden van de gekte van de township. Aan veel dingen kun je herkennen dat dit gebied een mengeling is tussen (wat wij noemen) het platte land en de stad. Aan de ene kant stikt het hier van de erf-kippen en aan de andere kant dreunt de Kwaito muziek (een soort Hip Hop) door de wijk.
Dit kenmerkt dan ook onze diensten. Inmiddels ben ik er al aardig aan gewent, maar wanneer je in de kerk zit dan hoor je deze mengeling van geluiden (soms boven het geluid van mijn stem uit). Zo hoorde ik weleens een haan driemaal kraaien en dat gaf toch een wat ongemakkelijk gevoel. Hoe dan ook, vandaag was het weer anders.
De 'gemeente' vandaag bestond uit drie vrouwen en twee meisjes. Met als gevolg dat mijn aanhef "Geliefde broers en zussen…" meteen voor enige hilariteit zorgde. Het viel niet mee om de dienst wat vlot te trekken, te meer omdat we uitsluitend afhankelijk zijn van onze stemmen. We miste goede sopranen, die bovendien de melodieën bij de teksten kennen. Je moet weten dat wij hier geen keurig liedboek hebben, maar puur teksten zoals in een opwekkingsbundel.
Op zo'n moment loop je als voorganger het gevaar dat je de liturgie gaat versnellen, omdat er te weinig interactiviteit ontstaat én de aanbidding niet echt "van de grond" komt. Toch wilde ik hiervoor waken, te meer omdat ik hoopte op nog enkele laatkomers. En daarom zongen we per onderdeel niet een, maar twee liederen. Het mocht niet baten. De opkomst bleef zoals die was en het werd tijd om uit de Bijbel te lezen en met de verkondiging te beginnen.
Het was een hele opgave. Niet zozeer voor mij als voorganger, maar voor mijn zusters die in ons bloedhete kerkgebouwtje (+30ºC) het niet volhielden. De een na de ander was voor het begin van de preek dommelend weggezakt. Alleen de kinderen (die op de scholen zwaar getraind worden om aandachtig te kijken, ook als ze niet begrijpen van wat er gezegd wordt) keken vol verwachting naar wat ik vandaag te brengen had.
Voor mijn ervaring werd het een lange, lange dienst. Tijdens de preek dacht ik diep na over spreek-techieken en haalde (naar mijn gevoel) alles uit de kast om enige beroering teweeg te brengen. Over het resultaat zal ik verder maar niet schrijven. Na ruim een kwartier (hier en daar wat weggelaten) kwam eindelijk het verlossende 'Amen.' Naar mijn gevoel het enige woord dat wel voor enige beroering zorgde.
De afsluiting van de dienst volgt dan al snel, we zingen nog een lied, we doen samen onze voorbeden en ontvangen de zegen. Maar ook dat liep vandaag wat anders dan gewoon. Op het moment van de zegen komen zeven gemeenteleden binnen (met enkele kinderen) en schoven aan in de rijen. Nu heb ik van alles meegemaakt, maar dit nog niet. Uiteraard kon ik ze nog even hartelijk welkom heten en gaf aan dat ze net op tijd aanwezig waren om Gods te ontvangen.
Aan hun gezichten kon ik aflezen dat ze mijn opmerking niet goed tot hun doordrong. Dit werd duidelijk op het moment van het (tweede) 'Amen' op de zegen. De drie (wijze) zusters schoven de kerkbankjes uit terwijl de zeven (dwazen) zusters juist plaatsnamen in afwachting van de dienst.
Verwarring alom! 'Wat gaat er nu gebeuren? Waarom staan jullie op?' was de vraag van een van de zeven zusters. Als 'gast-predikant' leek het me goed om me zijdelings op te stellen en liet het woord over aan een van de drie aanwezige zusters. Met verve vertelde ze hoe zij zich op zaterdag avond zich voorbereidde op de zondag, wetende dat ze zondag op tijd in de kerk moest zijn om zo niet Gods uitnodiging af te wijzen en Hem daarbij te onteren. Hoe zij in de kerk gezegend wist en Gods genade had ontvangen en ga zo maar door.
Ja, ja, dacht ik toen en dacht aan Psalm 127 vers 1 en 2.
Als de HERE het huis niet bouwt,
tevergeefs zwoegen de bouwlieden daaraan;
als de HERE de stad niet bewaart,
tevergeefs waakt de wachter.
2 Het is voor u tevergeefs, dat gij vroeg opstaat,
laat opblijft, brood der smarten eet –
Hij geeft het immers zijn beminden in de slaap.
maandag 12 september 2011
School uitvoering van Max
De uitvoering van de groep van Max voor Drama. Het is niet alleen een parodie op (Nederlandse) voetbal supporters, maar ook op zijn eigen situatie als Nederlandse jongen op een Zuid-Afrikaanse school.
Let, bijvoorbeeld, op de herhalende tekst: "Fix Your Accent." Overigens is het ook zo dat hij door zijn aanwezigheid ook iets inbrengt, zijn namelijk zijn manier van doen en laten.
Het was niet alleen leuk om dit te zien, maar wanneer je dit stukje vaker bekijkt, dan valt er steeds meer op. Je ziet de focus constant verschuiven, maar ook buiten deze focus acteren de jongens figuratief.
 |
| Van 12 september 2011 |
dinsdag 30 augustus 2011
Informatie avond over Urban Mission
Afgelopen maandagavond 29 augustus 2011 hadden we een urban mission avond in Durban georganiseerd. Deze avond was een eerste trainingsavond waarvoor we mensen uitnodigden van zowel de Afrikaans sprekende kerken als van isiZulu sprekende kerken. Een gemengde club dus. Het was een avond waarop deelnemers kennis konden maken met het begrip ‘zending in de stad’. Omdat dit de eerste keer was, waren we niet alleen benieuwd naar de opkomst, maar ook naar het verloop van de avond.
Vooraf had ik mezelf drie doelen gesteld. Als eerste wilde ik urban mission introduceren aan mensen die (mogelijk) betrokken gaan worden bij ons initiatief in de metropool Durban. Daarnaast wilde ik deze mensen stimuleren om een eigen mening te vormen doormiddel van gespreksgroepjes. Als laatste, maar niet de minste, wilde ik graag werken aan een integrale samenwerking tussen christenen van verschillende culturele achtergrond.
Nog voordat de avond begon had ik al een ‘Havenkerk’ gevoel (in Nederland was ik betrokken bij een gemeentestichtingsinitatief in Den Haag, de Havenkerk). Niet zozeer om de sfeer, maar om het pionieren. Je zet namelijk iets op, maar je weet niet hoe dat gaat uitpakken. Wie krijg je in huis? Hoe reageert men op elkaar? Bij de start is er nog geen team waarmee je samenwerkt. Dus veel dingen moeten spontaan aangepakt worden en dat geeft een stukje ongeregeldheid (ik druk het voorzichtig uit). Als initiatiefnemer ben je een praktisch middelpunt en in een zekere zin, past zo’n rol goed bij mij. Helaas had dit wel één nadeel: in no-time dook mijn glucose niveau (diabetes) naar een diepte punt… Lastig, maar niet minder leuk.
Na een ietwat chaotische aanloop ben ik de avond begonnen met een lezing over urban mission. Tijdens deze lezing sprak ik over de rol van de stad in de Bijbel en in de maatschappij. Aan de ene kant kunnen we veel leren van het Bijbelse perspectief op de stad en aan de andere kant zijn de resultaten uit sociologische en antropologische onderzoeken relevant voor een kerk in de stad.
Daarna sprak ik kort over het verschil tussen een kerk en een stadskerk. Doorgaans worden kerken in plattelandsgebieden en in buitenwijken gekenmerkt door homogeniteit. Een stadskerk wordt echter gekenmerkt door diversiteit. Urban Mission richt zich op de inwoners van de stad en wordt daardoor beïnvloed. Het is van belang om vooraf bewust te zijn welke consequenties dat met zich meebrengt.
Tot slot sprak ik over de inhoud van deze kenmerken van een kerk in de stad. Dit met het oog op: ‘Hoe kun je kerk in de stad zijn, zodat je aansluiting vindt bij de leefwereld van stadsmensen. Bijvoorbeeld: wanneer je te maken krijgt met mensen van verschillende culturen. Dan zul je rekening moeten houden met spanningen. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, wat betekent dat mensen hun eigenheden (meestal vanuit hun cultuur) in de kerk meebrengen. Een stadskerk moet hierop voorbereid zijn door gemeenteleden hierbij te begeleiden.
Na een korte pauze werden de deelnemers in kleine (gemengde) groepen verdeeld en konden ze kiezen uit drie vragen (het kiezen van een vraag is op zich al een oefening!):
– Hoe kijk je tegen urban mission aan?
– Hoe kun je urban mission in je eigen situatie relevant maken?
– Wat zou een goede ‘follow-up’ (m.b.t. urban mission) kunnen zijn?
Tot mijn blijdschap sloegen deze gesprekken goed aan. Dit betekende dat mensen hun opgedane kennis en hun verlangen in de discussies inbrachten. We sloten de avond af met samenvattingen van wat er in de groepjes besproken was. Het was aardig om te horen wat mensen die avond hadden opgepikt. Uit elk groepje kwam wel iets van de lezing terug, bemoedigend.
Na de afsluiting merkte ik dat mensen bleven hangen en napraten. Dit is opmerkelijk, omdat we dit niet gewend zijn. Hier ‘socialisen’ mensen vooraf (aan het begin van de avond), want zodra de avond ten einde wil men zo snel als mogelijk ‘veilig’ naar huis. Voor mij was dit een signaal dat ik m’n doelstellingen ruimschoots gehaald had. Iets om dankbaar voor te zijn.
Vooraf had ik mezelf drie doelen gesteld. Als eerste wilde ik urban mission introduceren aan mensen die (mogelijk) betrokken gaan worden bij ons initiatief in de metropool Durban. Daarnaast wilde ik deze mensen stimuleren om een eigen mening te vormen doormiddel van gespreksgroepjes. Als laatste, maar niet de minste, wilde ik graag werken aan een integrale samenwerking tussen christenen van verschillende culturele achtergrond.
Nog voordat de avond begon had ik al een ‘Havenkerk’ gevoel (in Nederland was ik betrokken bij een gemeentestichtingsinitatief in Den Haag, de Havenkerk). Niet zozeer om de sfeer, maar om het pionieren. Je zet namelijk iets op, maar je weet niet hoe dat gaat uitpakken. Wie krijg je in huis? Hoe reageert men op elkaar? Bij de start is er nog geen team waarmee je samenwerkt. Dus veel dingen moeten spontaan aangepakt worden en dat geeft een stukje ongeregeldheid (ik druk het voorzichtig uit). Als initiatiefnemer ben je een praktisch middelpunt en in een zekere zin, past zo’n rol goed bij mij. Helaas had dit wel één nadeel: in no-time dook mijn glucose niveau (diabetes) naar een diepte punt… Lastig, maar niet minder leuk.
Na een ietwat chaotische aanloop ben ik de avond begonnen met een lezing over urban mission. Tijdens deze lezing sprak ik over de rol van de stad in de Bijbel en in de maatschappij. Aan de ene kant kunnen we veel leren van het Bijbelse perspectief op de stad en aan de andere kant zijn de resultaten uit sociologische en antropologische onderzoeken relevant voor een kerk in de stad.
Daarna sprak ik kort over het verschil tussen een kerk en een stadskerk. Doorgaans worden kerken in plattelandsgebieden en in buitenwijken gekenmerkt door homogeniteit. Een stadskerk wordt echter gekenmerkt door diversiteit. Urban Mission richt zich op de inwoners van de stad en wordt daardoor beïnvloed. Het is van belang om vooraf bewust te zijn welke consequenties dat met zich meebrengt.
Tot slot sprak ik over de inhoud van deze kenmerken van een kerk in de stad. Dit met het oog op: ‘Hoe kun je kerk in de stad zijn, zodat je aansluiting vindt bij de leefwereld van stadsmensen. Bijvoorbeeld: wanneer je te maken krijgt met mensen van verschillende culturen. Dan zul je rekening moeten houden met spanningen. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, wat betekent dat mensen hun eigenheden (meestal vanuit hun cultuur) in de kerk meebrengen. Een stadskerk moet hierop voorbereid zijn door gemeenteleden hierbij te begeleiden.
Na een korte pauze werden de deelnemers in kleine (gemengde) groepen verdeeld en konden ze kiezen uit drie vragen (het kiezen van een vraag is op zich al een oefening!):
– Hoe kijk je tegen urban mission aan?
– Hoe kun je urban mission in je eigen situatie relevant maken?
– Wat zou een goede ‘follow-up’ (m.b.t. urban mission) kunnen zijn?
Tot mijn blijdschap sloegen deze gesprekken goed aan. Dit betekende dat mensen hun opgedane kennis en hun verlangen in de discussies inbrachten. We sloten de avond af met samenvattingen van wat er in de groepjes besproken was. Het was aardig om te horen wat mensen die avond hadden opgepikt. Uit elk groepje kwam wel iets van de lezing terug, bemoedigend.
Na de afsluiting merkte ik dat mensen bleven hangen en napraten. Dit is opmerkelijk, omdat we dit niet gewend zijn. Hier ‘socialisen’ mensen vooraf (aan het begin van de avond), want zodra de avond ten einde wil men zo snel als mogelijk ‘veilig’ naar huis. Voor mij was dit een signaal dat ik m’n doelstellingen ruimschoots gehaald had. Iets om dankbaar voor te zijn.
maandag 18 juli 2011
Alweer Hollanders in Zuid-Afrika!
Het was weer genieten. Wij hadden weer een poosje familie om ons heen. Irene en Meint zijn ons komen opzoeken in Zuid-Afrika en wij hebben een hele gezellige tijd met elkaar doorgebracht. De eerste paar dagen van hun verblijf in Zuid-Afrika verbleven wij op een zeer bijzonder plekje in de Drakensbergen.
Vervolgens hebben zij een weekje in Pietermaritzburg doorgebracht en zo een kijkje kunnen nemen in ons dagelijks leven in. Zij hebben tochtjes in de omgeving gemaakt, de scholen van Max en Seth opgezocht, een dagje de Zendingspost bezocht etc. Ook zijn zij met Hans meegereden toen hij moest preken in een kerkgebouwtje wat ligt in Umlazi (township in Durban). Het was niet alleen maar vakantie hoor! Een week later heeft Meint zijn handen uit de mouwen gestoken en de gemeenteleden meegeholpen met het schoonmaken rondom het kerkgebouw en gekeken wat er gerepareerd kon worden. Dat laatste was niet eenvoudig omdat er beperkt gereedschap aanwezig was en geen elektriciteit.
Meint en Irene zijn na twee weken vanaf ons huis vertrokken om een rondreis te maken door een deel van Zuid-Afrika. En intussen vierden wij hier een feestje. Seth werd op 9 Juli jaar. Iedereen nog reuze bedankt voor kaartjes, mails en cadeautjes!
Twee weken later hebben wij Meint en Irene weer ontmoet in een tentenkamp in het Wildpark Imfolozi met de nodige hoeveelheid enthousiaste verhalen en een enorme hoeveelheid aan foto’s.
Na 3 dagen wild spotten zijn wij weer huiswaarts gekeerd. Er stond namelijk alweer een verjaardagstaart op ons te wachten. Hans vierde 16 juli zijn verjaardag. Ontzettend gezellig dat Meint en Irene daar bij konden zijn
Tja... en dan opeens is de “koek op’ en moeten wij afscheid nemen.
Dat was wel even slikken, maar......wij kunnen terugkijken op een mooie tijd met elkaar.
Vervolgens hebben zij een weekje in Pietermaritzburg doorgebracht en zo een kijkje kunnen nemen in ons dagelijks leven in. Zij hebben tochtjes in de omgeving gemaakt, de scholen van Max en Seth opgezocht, een dagje de Zendingspost bezocht etc. Ook zijn zij met Hans meegereden toen hij moest preken in een kerkgebouwtje wat ligt in Umlazi (township in Durban). Het was niet alleen maar vakantie hoor! Een week later heeft Meint zijn handen uit de mouwen gestoken en de gemeenteleden meegeholpen met het schoonmaken rondom het kerkgebouw en gekeken wat er gerepareerd kon worden. Dat laatste was niet eenvoudig omdat er beperkt gereedschap aanwezig was en geen elektriciteit.
Meint en Irene zijn na twee weken vanaf ons huis vertrokken om een rondreis te maken door een deel van Zuid-Afrika. En intussen vierden wij hier een feestje. Seth werd op 9 Juli jaar. Iedereen nog reuze bedankt voor kaartjes, mails en cadeautjes!
Twee weken later hebben wij Meint en Irene weer ontmoet in een tentenkamp in het Wildpark Imfolozi met de nodige hoeveelheid enthousiaste verhalen en een enorme hoeveelheid aan foto’s.
Na 3 dagen wild spotten zijn wij weer huiswaarts gekeerd. Er stond namelijk alweer een verjaardagstaart op ons te wachten. Hans vierde 16 juli zijn verjaardag. Ontzettend gezellig dat Meint en Irene daar bij konden zijn
Tja... en dan opeens is de “koek op’ en moeten wij afscheid nemen.
Dat was wel even slikken, maar......wij kunnen terugkijken op een mooie tijd met elkaar.
vrijdag 10 juni 2011
Thema Bijbelclub: "culturen & zending"
Beste mensen,
Deze foto wilde ik jullie niet onthouden. Seth op z'n best, zou ik zo zeggen. Op vrijdagavond gaan de jongens naar een Bijbelclub in de stad. Afgelopen maanden was het thema "zending" en vanavond is er een afsluiting (van dit thema). Dus mogen de kinderen verkleed komen volgens hun eigen (of een gekozen) cultuur. De jongens van de overburen hebben niet zoveel aan verkleed kleren, dus leenden ze iets van Seth.
De keuze van Seth heeft niet zoveel uitleg nodig, denk ik. Phelile heeft kleedde zich in de "Zulu-stijl" aan (met het Indianen pak) en Condor komt waarschijnlijk uit het Drakensgebergte... Ik hoef jullie niet uit te leggen wie de drijvende kracht achter dit alles is.
Deze foto wilde ik jullie niet onthouden. Seth op z'n best, zou ik zo zeggen. Op vrijdagavond gaan de jongens naar een Bijbelclub in de stad. Afgelopen maanden was het thema "zending" en vanavond is er een afsluiting (van dit thema). Dus mogen de kinderen verkleed komen volgens hun eigen (of een gekozen) cultuur. De jongens van de overburen hebben niet zoveel aan verkleed kleren, dus leenden ze iets van Seth.
De keuze van Seth heeft niet zoveel uitleg nodig, denk ik. Phelile heeft kleedde zich in de "Zulu-stijl" aan (met het Indianen pak) en Condor komt waarschijnlijk uit het Drakensgebergte... Ik hoef jullie niet uit te leggen wie de drijvende kracht achter dit alles is.
donderdag 2 juni 2011
Bezoek en nieuwe werkzaamheden…
Beste mensen,
Op het moment dat in Nederland langzamer hand het seizoen afloopt, draait hier in Zuid-Afrika het seizoen op volle toeren. Graag willen we jullie bijpraten over aanstaande bezoeken en iets over de werkzaamheden van Hans.
Bezoek uit Nederland
Komende week hopen we twee gasten uit Nederland te ontvangen. Het is een collega met zijn vrouw, die een werkbezoek combineren met een privé bezoek aan Zuid-Afrika. Zij blijven drie dagen bij ons logeren en hopen iets van Pietermaritzburg te zien. Op donderdag 9 juni hoop ik met hen naar de zendingspost te gaan voor een ontmoeting met collega De Haan.
Een week later ontvangen we weer gasten. Dit keer mijn zus en haar man. Al een lange tijd (sinds kerst 2010) kijken we naar hun komst uit. Meint & Irene komen niet alleen bij ons op bezoek, maar we trekken ook een paar dagen erop uit. Wanneer ze aankomen in, nemen we hen eerst een paar dagen mee naar de Drakensbergen en gaan dan met hen naar huis. Uiteraard willen zij zowel ons dagelijkse leven in Zuid-Afrika proeven, als genieten van dit bijzondere land. Dit doen ze door een rondreis te maken. Aan het einde van hun reis ontmoeten wij hen weer in Hluhluwe. Een prachtig natuurpark.
Werkzaamheden
Het ziet ernaar uit dat op korte termijn mijn werkzaamheden gaan veranderen. De afgelopen jaren hield ik mij voornamelijk bezig met het toerusten en trainen van mensen. Dat blijf ik doen, maar dan in een breder kader én er komt iets bij. Tot nu toe hield ik mij bezig met cursussen voor mensen die taken in de kerk hebben. In de komende periode ga ik ook werken met mensen die buiten de kerk aan de slag willen.
De cursussen tot nu toe waren gemaakt voor ouderlingen en diakenen, voor jeugdwerkers (b.v. zondagschool) en voor predikers. Vooral met deze laatste groep heb ik intensief gewerkt. Uiteraard is deze vorm van training en opleiding nooit ‘klaar’, maar het ziet er naar uit dat kerken meer zelf willen doen. Dat geeft mij de gelegenheid om mijn focus te verbreden: naar buiten toe!
Afgelopen maanden is er namelijk wel iets bijgekomen. Iets, dat veel overeenkomst heeft met mijn ‘oude’ werk in Den Haag. Samen met enkele kerken in Durban onderzochten we in hoeverre we een ‘zending in de stad’ (urban mission) initiatief kunnen starten. Dit resulteerde in een positief antwoord. Hoewel we de formele afspraken nog moeten afronden hebben we in een overleg met zes kerken in Durban afgesproken dat we een start willen maken. Over wat dit precies gaat inhouden, schrijf ik binnenkort meer. Maar wie alvast meer wil zien, kan de volgende reportage van Zendtijd voor kerken bekijken: Van Havenkerk naar Havenstad (Website 'Uitzending Gemist').
Op het moment dat in Nederland langzamer hand het seizoen afloopt, draait hier in Zuid-Afrika het seizoen op volle toeren. Graag willen we jullie bijpraten over aanstaande bezoeken en iets over de werkzaamheden van Hans.
Bezoek uit Nederland
Komende week hopen we twee gasten uit Nederland te ontvangen. Het is een collega met zijn vrouw, die een werkbezoek combineren met een privé bezoek aan Zuid-Afrika. Zij blijven drie dagen bij ons logeren en hopen iets van Pietermaritzburg te zien. Op donderdag 9 juni hoop ik met hen naar de zendingspost te gaan voor een ontmoeting met collega De Haan.
Een week later ontvangen we weer gasten. Dit keer mijn zus en haar man. Al een lange tijd (sinds kerst 2010) kijken we naar hun komst uit. Meint & Irene komen niet alleen bij ons op bezoek, maar we trekken ook een paar dagen erop uit. Wanneer ze aankomen in, nemen we hen eerst een paar dagen mee naar de Drakensbergen en gaan dan met hen naar huis. Uiteraard willen zij zowel ons dagelijkse leven in Zuid-Afrika proeven, als genieten van dit bijzondere land. Dit doen ze door een rondreis te maken. Aan het einde van hun reis ontmoeten wij hen weer in Hluhluwe. Een prachtig natuurpark.
Werkzaamheden
Het ziet ernaar uit dat op korte termijn mijn werkzaamheden gaan veranderen. De afgelopen jaren hield ik mij voornamelijk bezig met het toerusten en trainen van mensen. Dat blijf ik doen, maar dan in een breder kader én er komt iets bij. Tot nu toe hield ik mij bezig met cursussen voor mensen die taken in de kerk hebben. In de komende periode ga ik ook werken met mensen die buiten de kerk aan de slag willen.
De cursussen tot nu toe waren gemaakt voor ouderlingen en diakenen, voor jeugdwerkers (b.v. zondagschool) en voor predikers. Vooral met deze laatste groep heb ik intensief gewerkt. Uiteraard is deze vorm van training en opleiding nooit ‘klaar’, maar het ziet er naar uit dat kerken meer zelf willen doen. Dat geeft mij de gelegenheid om mijn focus te verbreden: naar buiten toe!
Afgelopen maanden is er namelijk wel iets bijgekomen. Iets, dat veel overeenkomst heeft met mijn ‘oude’ werk in Den Haag. Samen met enkele kerken in Durban onderzochten we in hoeverre we een ‘zending in de stad’ (urban mission) initiatief kunnen starten. Dit resulteerde in een positief antwoord. Hoewel we de formele afspraken nog moeten afronden hebben we in een overleg met zes kerken in Durban afgesproken dat we een start willen maken. Over wat dit precies gaat inhouden, schrijf ik binnenkort meer. Maar wie alvast meer wil zien, kan de volgende reportage van Zendtijd voor kerken bekijken: Van Havenkerk naar Havenstad (Website 'Uitzending Gemist').
zaterdag 14 mei 2011
Kerkenwerk in de township Umlazi
Zaterdag 14 mei 2011 hielden de gemeenteleden van het kerkje in Umlazi een schoonmaak actie in en rondom het kerkgebouw. Samen met ds. Hlela (ds. Hlela is de gemeente predikant van Imbumbulu/Umlazi) en ik een plan opgezet om met de gemeente herkenbaar in de wijk te zijn. Deze actie staat in het kader van uitbreiding van mijn werkzaamheden in Zuid-Afrika.
Deze zaterdag startte we met een grote schoonmaak rondom het gebouw. Helaas is de township geen "netjes" gereguleerde buurt zoals, bijvoorbeeld, een vinex-wijk in Nederland. In de wijk ligt veel troep en soms lijkt het erop alsof mensen niet geïnteresseerd zijn in de gezondheid van hun eigen omgeving.
We zien dat mensen hun vuilnis(-zakken) gewoon de deur uitgooien. Overal ligt glas, plastic flessen, gebruikte luiers en overal is zichtbaar dat geliefden (of one-night-stands) hun passie hebben laten gaan. Kortom het is een vreselijke troep.
In antwoord hierop willen we als gemeente starten met positieve aandacht voor de wijk. Zowel in praktische zaken zoals schoonmaak van de omgeving, als in kinder- en jeugdacties in de wijk. In de komende maanden maken we een start met de schoonmaak (hiervoor hebben we meerdere zaterdagen nodig). Wanneer we ook de kerkruimte op orde hebben (helaas hebben we nog geen water, elektriciteit en geen fatsoenlijke ingang), dan gaan we ook beginnen met kinder- en jeugdacties.
Zie het resultaat: een net en schone straat en opgang! Ik hou u op de hoogte!
Deze zaterdag startte we met een grote schoonmaak rondom het gebouw. Helaas is de township geen "netjes" gereguleerde buurt zoals, bijvoorbeeld, een vinex-wijk in Nederland. In de wijk ligt veel troep en soms lijkt het erop alsof mensen niet geïnteresseerd zijn in de gezondheid van hun eigen omgeving.
We zien dat mensen hun vuilnis(-zakken) gewoon de deur uitgooien. Overal ligt glas, plastic flessen, gebruikte luiers en overal is zichtbaar dat geliefden (of one-night-stands) hun passie hebben laten gaan. Kortom het is een vreselijke troep.
In antwoord hierop willen we als gemeente starten met positieve aandacht voor de wijk. Zowel in praktische zaken zoals schoonmaak van de omgeving, als in kinder- en jeugdacties in de wijk. In de komende maanden maken we een start met de schoonmaak (hiervoor hebben we meerdere zaterdagen nodig). Wanneer we ook de kerkruimte op orde hebben (helaas hebben we nog geen water, elektriciteit en geen fatsoenlijke ingang), dan gaan we ook beginnen met kinder- en jeugdacties.
Zie het resultaat: een net en schone straat en opgang! Ik hou u op de hoogte!
vrijdag 13 mei 2011
Het bezoek van ma Janse, Laurent en Joep
Op 23 april arriveerden Laurent, Joep en (o)ma Janse in Pietermaritzburg. Het was heerlijk om hen weer te zien en te spreken. De neven konden hart weer aan elkaar ophalen. En… er staat weer voor een jaar hagelslag in de kast en ligt er weer drop op de plank. Mmmm!
Wat hebben zij geboft met het weer, bijna iedere dag scheen de zon. Na een aantal dagen luieren, lezen, spelletjes doen etc. zijn Laurent en Joep doorgereisd naar het Krugerpark. Ma is bij ons op de Ashmore road gebleven. Daar vandaan hebben ma en Eefke veel ondernomen. Gewinkeld, landelijke routes gereden, de botanische tuin bezocht, langs de watervallen van Howick en tussendoor genoten van wat de Zuid-Afrikaanse keuken te bieden had. Erg leuk was het bezoek aan de wildparken Tala en Gwahumbe waar wij ook hebben overnacht. Naast al die activiteiten was er ook tijd voor een boek en een spelletje, lekker in de tuin.
Dertig April vierde Eefke haar verjaardag. Zo kon ma, de vrienden en en bekenden, waar Eefke haar regelmatig over mailt, live ontmoeten. Het was opvallend hoe warm ma, door hen werd begroet. Zij kreeg van enkele zelfs cadeautjes mee naar huis.
Toen Hans op zondag in een kerkje in Umlazi (township in Durban) moest preken, is ma meegegaan. Ook dat was een bijzondere ervaring voor haar. Het gebouwtje ligt aan een stijl en ongelijkmatig pad en ma werd met vereende krachten in haar rolstoel naar het gebouwtje gedragen. Daar werden wij verwelkomd door gezang van gemeenteleden, begeleid door muziek van radio’s van bewoners uit de township en hanengekraai.
Voor wij het wisten waren Joep en Laurent weer teruggekeerd uit van het Krugerpark en werd het tijd om afscheid te nemen. Het was weer even schakelen toen wij terugkwamen in ons huis. Ook voor de hond, die miste het plekje aan ma’s voeten.
Wat hebben zij geboft met het weer, bijna iedere dag scheen de zon. Na een aantal dagen luieren, lezen, spelletjes doen etc. zijn Laurent en Joep doorgereisd naar het Krugerpark. Ma is bij ons op de Ashmore road gebleven. Daar vandaan hebben ma en Eefke veel ondernomen. Gewinkeld, landelijke routes gereden, de botanische tuin bezocht, langs de watervallen van Howick en tussendoor genoten van wat de Zuid-Afrikaanse keuken te bieden had. Erg leuk was het bezoek aan de wildparken Tala en Gwahumbe waar wij ook hebben overnacht. Naast al die activiteiten was er ook tijd voor een boek en een spelletje, lekker in de tuin.
Dertig April vierde Eefke haar verjaardag. Zo kon ma, de vrienden en en bekenden, waar Eefke haar regelmatig over mailt, live ontmoeten. Het was opvallend hoe warm ma, door hen werd begroet. Zij kreeg van enkele zelfs cadeautjes mee naar huis.
Toen Hans op zondag in een kerkje in Umlazi (township in Durban) moest preken, is ma meegegaan. Ook dat was een bijzondere ervaring voor haar. Het gebouwtje ligt aan een stijl en ongelijkmatig pad en ma werd met vereende krachten in haar rolstoel naar het gebouwtje gedragen. Daar werden wij verwelkomd door gezang van gemeenteleden, begeleid door muziek van radio’s van bewoners uit de township en hanengekraai.
Voor wij het wisten waren Joep en Laurent weer teruggekeerd uit van het Krugerpark en werd het tijd om afscheid te nemen. Het was weer even schakelen toen wij terugkwamen in ons huis. Ook voor de hond, die miste het plekje aan ma’s voeten.
woensdag 2 maart 2011
Dagelijkse dingen én de Nederlandse TV
Beste mensen,
Inmiddels zijn we weer een maandje verder. Voor ons betekent dit dat we (na onze zomervakantie) weer helemaal in ons ritme zitten. Vakantie is heerlijk, maar het is ook weer goed om bezig te zijn met school en kerk.
Seth geniet op en top van zijn nieuwe school jaar. Het is een jaar waarin er veel meer van de kinderen gevraagd wordt, maar Seth geniet van de opdrachten en de projecten, die hij krijgt. En alsof dat niet genoeg is, doet het liefst met alle sporten en activiteiten mee.
Max, (ondanks de drukke voorbereidingen voor de examens van dit jaar) ging al twee keer met school op kamp naar de prachtige Drakensbergen. Tja, er moet toch een voordeeltje zijn van een school zo dichtbij dit Afrikaanse massief. Zijn laatste kamp was van geschiedenis, met een kleine groep hebben zijn de prehistorische rotstekeningen bestudeerd.
Eefke zit meer in de auto dan haar lief is, maar daar tussenin vind ze tijd om zich creatief te uitten.
Maar dat niet alleen, ze is meer en meer gericht op het sociale leven. Zo organiseerde ze onlangs een braai met vrienden. Het was gezellig en wij hebben ontdekt dat, ook als de regen met bakken uit hemel komt, wij met een tentzeil prima kunnen braaien!
De nieuwe werkzaamheden van Hans in Durban beginnen steeds meer vorm te krijgen. Inmiddels is er een voorbereidingsgroepje bezig om het initiatief in de steigers te zetten. Uiteraard willen we een goede start maken en daarom werken we aan een plan hoe de kerken van Durban, Imbumbulu & Kampen kunnen samenwerken.
En dit is niet alles over Hans zijn werk, maar eerst nog dit:
Familie uit Nederland
In de loop van het jaar hopen we dat onze (uitgeputte) voorraad stroopwafels, drop en pure hagelslag weer op peil gaan krijgen. Want dit jaar krijgen wij verrassend veel Hollanders over de vloer. In April hoopt (o)ma Janse samen met (broer) Laurent en neef Joep langs te komen. Zij hopen hier twee weken te zijn en dat is heerlijk natuurlijk. Helemaal omdat ze de verjaardag van Eefke (op Koninginnedag) gaan meevieren!
Wanneer zij zijn vertrokken kijken wij uit naar het volgende vliegtuig met familie vanuit Nederland. In juni-juli komen Irene en Meint voor een maand naar Zuid-Afrika. Dit bezoek valt voor een deel in onze wintervakantie, dus dan hopen wij (als gezin) met hen een aantal dagen er tussen uit te kunnen. En tot slot: aan het eind van 2011 hopen ook (o)pa en (o)ma Vel Tromp bij ons langs te komen. Zij willen de feestdagen bij ons komen doorbrengen. Kortom: wij hebben zo’ n vermoeden dat dit jaar voorbij zal vliegen!
Twee nieuwtjes
Dan, zoals beloofd, nog twee nieuwtjes. Onlangs werd Hans gevraagd om ook in Pietermaritzburg Engelstalige (kerk)diensten te gaan leiden. Hoewel dit niet vergelijkbaar is met wat we in Durban beogen, toch hopen we dat ook dit initiatief kan leiden tot groei van de gemeente. Wat dit aangaat hopen en bidden we voor een goede invulling van beide initiatieven.
Tot slot nog dit. Wie nieuwsgierig is naar de werkzaamheden van Hans én iets wil proeven van ons leven in Zuid-Afrika, krijgt nu de kans om dit te zien! Wij nodigen jullie uit om woensdag 9 maart 2011 (om 9:40 uur) voor de buis te zitten. Want dan zendt de omroep Zendtijd voor Kerken een reportage over ons uit. De titel van de uitzending is: van Havenkerk naar Havenstad en dat is een prima omschrijving van onze situatie.
Inmiddels zijn we weer een maandje verder. Voor ons betekent dit dat we (na onze zomervakantie) weer helemaal in ons ritme zitten. Vakantie is heerlijk, maar het is ook weer goed om bezig te zijn met school en kerk.
Seth geniet op en top van zijn nieuwe school jaar. Het is een jaar waarin er veel meer van de kinderen gevraagd wordt, maar Seth geniet van de opdrachten en de projecten, die hij krijgt. En alsof dat niet genoeg is, doet het liefst met alle sporten en activiteiten mee.
Max, (ondanks de drukke voorbereidingen voor de examens van dit jaar) ging al twee keer met school op kamp naar de prachtige Drakensbergen. Tja, er moet toch een voordeeltje zijn van een school zo dichtbij dit Afrikaanse massief. Zijn laatste kamp was van geschiedenis, met een kleine groep hebben zijn de prehistorische rotstekeningen bestudeerd.
Eefke zit meer in de auto dan haar lief is, maar daar tussenin vind ze tijd om zich creatief te uitten.
Maar dat niet alleen, ze is meer en meer gericht op het sociale leven. Zo organiseerde ze onlangs een braai met vrienden. Het was gezellig en wij hebben ontdekt dat, ook als de regen met bakken uit hemel komt, wij met een tentzeil prima kunnen braaien!
De nieuwe werkzaamheden van Hans in Durban beginnen steeds meer vorm te krijgen. Inmiddels is er een voorbereidingsgroepje bezig om het initiatief in de steigers te zetten. Uiteraard willen we een goede start maken en daarom werken we aan een plan hoe de kerken van Durban, Imbumbulu & Kampen kunnen samenwerken.
En dit is niet alles over Hans zijn werk, maar eerst nog dit:
Familie uit Nederland
In de loop van het jaar hopen we dat onze (uitgeputte) voorraad stroopwafels, drop en pure hagelslag weer op peil gaan krijgen. Want dit jaar krijgen wij verrassend veel Hollanders over de vloer. In April hoopt (o)ma Janse samen met (broer) Laurent en neef Joep langs te komen. Zij hopen hier twee weken te zijn en dat is heerlijk natuurlijk. Helemaal omdat ze de verjaardag van Eefke (op Koninginnedag) gaan meevieren!
Wanneer zij zijn vertrokken kijken wij uit naar het volgende vliegtuig met familie vanuit Nederland. In juni-juli komen Irene en Meint voor een maand naar Zuid-Afrika. Dit bezoek valt voor een deel in onze wintervakantie, dus dan hopen wij (als gezin) met hen een aantal dagen er tussen uit te kunnen. En tot slot: aan het eind van 2011 hopen ook (o)pa en (o)ma Vel Tromp bij ons langs te komen. Zij willen de feestdagen bij ons komen doorbrengen. Kortom: wij hebben zo’ n vermoeden dat dit jaar voorbij zal vliegen!
Twee nieuwtjes
Dan, zoals beloofd, nog twee nieuwtjes. Onlangs werd Hans gevraagd om ook in Pietermaritzburg Engelstalige (kerk)diensten te gaan leiden. Hoewel dit niet vergelijkbaar is met wat we in Durban beogen, toch hopen we dat ook dit initiatief kan leiden tot groei van de gemeente. Wat dit aangaat hopen en bidden we voor een goede invulling van beide initiatieven.
Tot slot nog dit. Wie nieuwsgierig is naar de werkzaamheden van Hans én iets wil proeven van ons leven in Zuid-Afrika, krijgt nu de kans om dit te zien! Wij nodigen jullie uit om woensdag 9 maart 2011 (om 9:40 uur) voor de buis te zitten. Want dan zendt de omroep Zendtijd voor Kerken een reportage over ons uit. De titel van de uitzending is: van Havenkerk naar Havenstad en dat is een prima omschrijving van onze situatie.
woensdag 19 januari 2011
Scholen 2011
In Zuid-Afrika zijn op 19 januari de scholen weer begonnen. Na zijn eerste schooldag kwam Seth stralend over het schoolplein aanlopen: “I’m lucky, the most favourite teacher of school is my Grade 4 teacher!” Hij is apetrots, want hij zit in de ‘A-klas’ (groep leerlingen met de hoogste cijfers). Dat betekent dus ook meer huiswerk en projecten (wij zijn benieuwd of hij over een paar weken nog zo enthousiast is).
Ook Max had een leuke start gehad. Hij vond het fijn om al zijn klasgenoten weer terug te zien en en het lesprogramma voor zijn examenjaar ziet er interessant uit. Kortom, de jongens hebben zijn er klaar voor en hebben er zin in!
Ook Max had een leuke start gehad. Hij vond het fijn om al zijn klasgenoten weer terug te zien en en het lesprogramma voor zijn examenjaar ziet er interessant uit. Kortom, de jongens hebben zijn er klaar voor en hebben er zin in!
zaterdag 15 januari 2011
Foto's uit 2010
Lieve mensen,
Het jaar 2011 is nog maar net begonnen en wij mochten hier al weer een bescheiden feestje vieren (tja... ik hou nog steeds van deze eigenwijze vent met zijn grote blauwe ogen). Vijftien januari 1988 trouwden Hans en ik onder een waterig koud Nederlands zonnetje. Nu, 23 jaar later, onder een warme Zuid-Afrikaanse zon, hebben wij er een glas op gedronken.
Ik ben op zoek gegaan naar de mooie momenten die wij afgelopen jaar samen hebben beleefd. Toen ontdekte ik dat het jaar 2010 wel heel karig op onze website vertegenwoordigd is. In dit bericht heb ik wat foto’s verzameld.
Het jaar 2011 is nog maar net begonnen en wij mochten hier al weer een bescheiden feestje vieren (tja... ik hou nog steeds van deze eigenwijze vent met zijn grote blauwe ogen). Vijftien januari 1988 trouwden Hans en ik onder een waterig koud Nederlands zonnetje. Nu, 23 jaar later, onder een warme Zuid-Afrikaanse zon, hebben wij er een glas op gedronken.
Ik ben op zoek gegaan naar de mooie momenten die wij afgelopen jaar samen hebben beleefd. Toen ontdekte ik dat het jaar 2010 wel heel karig op onze website vertegenwoordigd is. In dit bericht heb ik wat foto’s verzameld.
Abonneren op:
Posts (Atom)