Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

dinsdag 25 december 2012

Kerstgroet 2012

Beste mensen,

Familie, vrienden en kennissen. Volgende week, dinsdag 1 januari 2013 rondom 10:00, hopen we op Schiphol te landen! Nog maar een weekje en dan zijn we terug in Nederland. Het is nog heel onwerkelijk. Hoewel we Afrika met pijn in ons hart achterlaten, kijken we met verwachting uit naar Nederland en wat 2013 ons gaat brengen.

Vandaag vieren we nog Kerst in Afrika. Dat betekent vroeg in de kerk en dan vlug naar huis, althans dat betekent het voor heel veel Afrikaners. Want hier is het zomervakantie, het is warm en mensen gaan vooral op bezoek (voor een aantal dagen) bij familie om te braaien.

Wel, een bezoekje aan onze familie stellen we nog een weekje uit, maar de braai steken we zekere aan.




Met de kerken die ons uitgezonden hebben naar Afrika in ons achterhoofd hebben we een Kerstgroet ingesproken. Graag willen we die groet ook met jullie delen en jullie allen een gezegende Kerst en Nieuw Jaar toewensen. En … tot spoedig!

Hans, Eefke & Seth

vrijdag 14 december 2012

Afscheid van 17 Ashmore Road in Pietermaritzburg

Beste mensen,

Op moment van schrijven is het vrijdag 14 december 2012. Het is onze laatste dag in ons huis in Zuid-Afrika. Gisteren is al een groot deel van onze huisraad in de container geladen, vandaag zal het resterende gedeelte van onze huisraad worden ingepakt. En dan is het gebeurd!


Zoals eerder aangekondigd komen we terug naar Nederland. Dit gaat gepaard met gemengde gevoelens. Uiteraard kijken we ernaar uit om onze familie, vrienden en kennissen weer te ontmoeten. Uiteraard verwachten we dat we in Nederland ons plekje weer kunnen vinden, maar toch we laten (opnieuw) veel mensen en herinneringen achter.



Afgelopen week vroeg iemand mij of het gevoel anders of hetzelfde is als toen we vanuit Nederland vertrokken. Ik vind dit een mooie vraag en moest ereven over nadenken. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat het inderdaad anders is.

Toen wij naar Zuid-Afrika verhuisden wisten we dat we van tijd tot tijd zouden terugkomen. We wisten dat we dan familie en vrienden konden bezoeken en weer Nederlandse lucht te kunnen opsnuiven. Maar dat nu is dat anders. Heel anders, want in Zuid-Afrika deden we nieuwe "familie" op, kregen we nieuwe vrienden en kennissen. Mensen van wie we zijn gaan houden, maar ook mensen die we nu definitief achter ons gaan laten.


Heel, heel misschien kunnen we door te sparen nog eens terug, maar of dat gaat lukken is allerminst zeker. Het afscheid dit keer voelt dus als meer definitief dan de eerste keer. We namen afscheid en kijken met verwachting uit wat er in Nederland gaat gebeuren, maar ook met pijn in het hart.

Als we straks klaar zijn met inpakken en inladen gaan we nog even twee weekjes genieten van onze zomervakantie. Eventjes afstand nemen van de hectiek van de afgelopen maanden (afronden werkzaamheden, afscheid nemen, voorbereiden verhuizing, etc., etc.) en bijkomen van een intensieve periode. Maar ook een tijd om ons te richten op onze terugkomst naar Nederland.

Maandag 31 december om 23:55 hopen we te vertrekken van Johannesburg vliegveld. Met het tijdsverschil tussen Zuid-Afrika en Nederland van een uur vieren we tweekeer Oud en Nieuw in het vliegtuig. Dinsdag 1 januari 2013 rond 10:15 hopen we op Schiphol te landen, de start van een heel nieuw jaar…

Maar zover is het nu nog niet, eerst komen de kerstdagen nog. Vanuit een lekker warm Zuid-Afrika willen wij jullie allen fijne kerstdagen toewensen en een gezegend nieuw jaar. Tot spoedig…

zondag 4 november 2012

Afscheid van het jeugdwerk in Durban

Vorige week vrijdagavond voor de laatste keer uitgebreid gekookt voor en gegeten met "onze" jeugd. Met z'n allen rondom de tafel, samen bidden, eten, praten en lachen. Het lijkt zo gewoon.


Afgelopen zondag (28 oktober 2012) hadden wij onze afscheidsdienst. Uiteraard was de jeugd er weer. Het was zo geweldig om te zien hoe ieder van hen een eigen plek binnen de kerk heeft gekregen en hoe gemakkelijk zij zich daar in voelen. Dit werd verwoord in een lied dat ze zelf hadden geschreven en na de dienst zongen: 'finally home'. Het spreekt voor zich dat dit veel indruk op ons achterliet.


De kerk zat heel wat voller dan anders. Veel belangstellenden uit zusterkerken uit Durban (kwaZulu-Natal). Veel van hen hadden nog nooit een dienst in de Harbour Church meegemaakt en reageerden na afloop enthousiast. Dat is natuurlijk fijn, want wij hopen op zoveel mogelijk support van zustergemeenten.


Onze laatste dienst was een dienst gericht op de harde kern van de Harbour Church. Volgens het preekschema was Deuteronomium 31:1–8 (Mozes neemt afscheid van Israël) aan de beurt. Deze tekst sloot bijzonder aan bij een afscheidsdienst. 'Wees sterk en moedig, wees niet bevreesd.... Hij zal u niet loslaten en u niet verlaten.' Hans zijn preek was mooi en bemoedigend.




Maar voordat hij zijn preek kon beginnen moest hij even wachten omdat er een "dame met een enorm rasta kapsel" onder luid lawaai van claxons de kerk binnen kwam lopen. Zij vroeg hem of hij haar ook kon vertellen waar zij de taxi naar de Harbour Church kon vinden. Zij was namelijk op weg naar de toekomst, de toekomst van de Harbour Church.




Nu... het duurde wel eventjes voordat deze dame klaar was (maar ja… het was ook haar laatste kinderverhaal in de Harbour Church).


Na afloop van een dienst stonden er in de zaal naast de kerk prachtig versierde tafels met bloemen en heerlijke hapjes klaar. Tja… en dan is het toch echt tijd voor afscheid nemen. Een paar speeches (gelukkig niet te veel)…




…en dan de jeugd en de kids die ieder op hun eigen manier afscheid namen, met een rap, een lied...en tranen.






Niet alleen bij hen, maar ook Seth had het zwaar. Hij wilde ook graag wat zeggen en dat deed hij prachtig, maar de tranen biggelden over zijn wangen. Onze laatste dienst met onze Harbour family (want zo voelt het) was een mooi afscheid.


Wij hebben ervan genoten, maar met een brok in onze keel.

vrijdag 27 juli 2012

Remigratie in januari 2013


Beste mensen,

Vandaag staat in het Nederlands Dagblad (ND) onder KERKNIEUWS vermeld dat ik beschikbaar kom voor een beroep. Dit is het gevolg van het feit dat er een einde komt aan mijn/onze uitzending voor vijf jaar naar Zuid-Afrika. De tijd is werkelijk omgevlogen (ik weet: cliché) en voor ons gevoel zijn we nog maar "net" geland. Wel, dat is natuurlijk niet zo, er is veel gebeurd, we hebben veel werk verzet én we zijn enorm gegroeid (vooral de jongens).


De meeste van jullie zullen al wel op de hoogte zijn, dat Max in het voorjaar al terugkeerde. Zijn visum werd niet verlengd, omdat hij zijn middelbare school had afgerond. Omdat Max in Nederland verder wilde studeren, hebben we geen nieuwe aanvraag gedaan. Op moment van schrijven is nog niet helemaal duidelijk waar hij terecht kan, omdat hij met een lotingssysteem te maken heeft. Mogelijk dat hij archeologie (Deventer) gaat studeren, of communicatie (b.v. in Utrecht).


Hiermee (berichtgeving in het ND) is een stap genomen in onze voorbereidingen van remigratie. Een spannende tijd, waarin we toeleven naar een nieuwe woonplaats en werkplek. In eerste instantie zullen we naar Kampen verhuizen, omdat ik aan de Nederlands Gereformeerde kerk te Kampen verbonden ben. Van daaruit zal ik in, overleg met de kerkenraad, werkzaamheden gaan doen. Mogelijk in Kampen zelf, maar vermoedelijk buiten Kampen (de gemeente Kampen heeft drie gemeente predikanten).

Te denken valt aan "detachering" aan kerken, die hulp en bijstand kunnen gebruiken (bijvoorbeeld preekbeurten en andere kerkelijke werkzaamheden). Op dit moment zijn er nog geen concrete afspraken gemaakt, omdat de situatie nog nieuw is. Wel zijn we druk in de weer met de voorbereidingen en hopen begin januari 2013 terug te keren. Hmmm, die natheid en kou… Het idee alleen al, brrrrrrrr.

(p.s. in Opbouw 56-15 van zaterdag 28 juli 2012 kun je een iets meer uitgebreid bericht over onze remigratie vinden.)

vrijdag 13 januari 2012

Nieuwsbrieven over stadszending in Durban.

Beste mensen,

Dit keer een kort blog-bericht. Want het schrijfwerk is nu gegoten in de vorm van nieuwsbrieven. Via de onderstaande link kunnen jullie drie nieuwsbrieven lezen over mijn werkzaamheden in Durban. Er is meer te vertellen dan dit, maar het is een goede start…

Nieuwsbrieven urban mission

Veel lees plezier,
Hans

woensdag 4 januari 2012

Max geslaagd voor zijn eindexamen

Beste mensen,

op woensdag 4 januari ontving max zijn examenuitslag. Nee, geen soort van eczeem ofzo, maar het bericht dat hij geslaagd is voor zijn middelbare school. Dit betekent dat hij zich voorbereidt om naar Nederland te komen en daar te gaan studeren. Waar hij precies gaat studeren is nog niet bekent, maar hij zou graag archeologie gaan studeren. We verwachten dat hij ergens in maart naar Nederland komt.




zondag 1 januari 2012

De beste wensen voor het nieuwe jaar

Beste mensen,

vanuit een zomers en warm Zuid-Afrika willen wij jullie allen de beste wensen en een gezegend nieuw jaar toewensen. Het afgelopen jaar is voor ons omgevlogen, mede door de uitbreiding in mijn werkzaamheden. Zoals jullie mogelijk weten werk ik nu hoofdzakelijk in Durban aan een nieuwe (kerkelijke) gemeente.


Het komende jaar zal niet minder snel omvliegen. Want binnenkort hoort Max of hij geslaagd is, en dan gaat hij in Nederland verder! We missen hem nu al. Daarnaast is in oktober 2012 mijn officiële uitzendingsperiode voorbij. In het voorjaar zal de zendingscommissie een beslissing moeten nemen, of wij inderdaad terug komen, of dat we hier nog een of twee jaartjes langer mogen werken. Vóór de zomervakantie in Nederland moet hierover duidelijkheid komen.

Tot slot. Op moment van schrijven hebben wij pa en ma Vel Tromp op bezoek. Heerlijk om met familie de feestdagen door te brengen, maar in een heel andere context dan in het koude en natte Nederland! We genieten ervan…