De afsluiting van 2010 en een korte blik op 2011

Beste mensen,

Nee, vandaag geen foto van het traditionele oliebollen bakkerij. Maar wel een nieuwe blog, die geschreven is vanuit de achterkant van de Toyota. Waar een zendingsauto al niet goed voor is… (een oplettende lezer, zal wel in de gaten hebben dat er wel degelijk gebakken wordt).

Graag willen we jullie (een beetje) bijpraten over ons werk en leven. Afgelopen jaar is een vrij intensief (alweer? Yep, alweer) jaar geweest. In april ontvingen wij een delegatie uit Nederland, in juni/juli zijn we op verlof in Nederland geweest en ondertussen gaan de reguliere werkzaamheden door.

Delegatiebezoek
Het delegatiebezoek was dit jaar vrij pittig. We zullen jullie de details besparen, maar een belangrijke beslissing die toen genomen werd, veranderde mijn werksituatie. Na bijna drie jaar van uitproberen en initiatieven nemen, bleek de gekozen structuur niet werkbaar. U zult begrijpen dat met zo’n beslissing er veel vragen loskomen. Een hoofdvraag was: ‘Hoe gaan we nu verder’? Deze vraag heeft onze gemoederen in de rest van het jaar bezig gehouden. Uiteindelijk is er in november is een positieve beslissing genomen (zie hieronder). Even voor alle duidelijkheid: de moeite lag in de gekozen structuur en niet zozeer in mijn werkzaamheden (die konden zo goed als mogelijk doorgang vinden).

Verlof
Ons verlof verliep (zoals de meesten van jullie weten) ook anders dan we verwacht hadden. Zowel Eefke haar vader als ook haar zwager waren ernstig ziek. Om deze reden is Eefke zelfs ruim twee weken eerder naar Nederland vertrokken! Tijdens ons bezoek is Eefke haar vader overleden. Hoewel dit heel verdrietig was, waren wij wel dankbaar dat we juist toen in Nederland waren. Met Eefke haar zwager is het nog steeds spannend. Zijn behandeling slaat goed aan, maar hij heeft best nog wel een lange weg van herstel te gaan.

Familie-leven
Aan het einde van het jaar, is het bij ons (zuiderlijk halfrond) een spannende tijd, want dan zijn er de jaar-examens. Nog maar net terug van verlof, moest Max zich hierop gaan voorbereiden. Tot en met zijn examens in november heeft hij hard geblokt, en mat succes! Max heeft ook dit jaar weer goede resultaten behaald en gaat in 2011 zijn examenjaar in!

Tja, wat zal ik over Seth schrijven? Seth is energiek, Seth heeft zijn plek hier goed gevonden, Seth is voor alles in (sport, cultuur, etc.) en Seth doet het gewoon erg goed, hier in ZA. Het is een jongen die goed kan omgaan met het Engelse school systeem (m.a.w.: gedraagt zich wanneer het moet, en “flest” de boel als het kan… Ha, ha, van wie zal hij dat hebben?) Ook Seth gaat naar een nieuwe klas: Grade four. Dat wil zeggen: de bovenbouw, dus dit jaar zal het meer aanpakken voor hem zijn. We zijn benieuwd hoe hij hiermee omgaat.

Ook met Eefke heeft het goed hier in Zuid-Afrika. Ze onderneemt initiatieven (bijvoorbeeld op de scholen) en vindt van tijd tot tijd weer inspiratie om te schilderen. Natuurlijk is het wel zo, dat Nederland ‘trekt’. Tja, ze mist haar familie, haar vrienden en het sociale leven. Ook de spannende tijd rondom mijn werkzaamheden had invloed op ons dagelijks leven. Toch was zij vol vertrouwen. Wat dit aangaat kan ik niet anders schrijven (opnieuw) dat ik een geweldige ega heb, waar ik enorm trots op ben.

Wat gaat er in 2011 gebeuren?
Met deze vraag schijf ik iets over mijzelf. Zoals ik al aangaf zijn de afgelopen drie jaar vrij pittig geweest. Ondanks initiatieven en afspraken wilde mijn werkzaamheden niet echt op gang komen. Toch, zijn het ook leerzame jaren geweest en daarmee hoop ik de komende twee jaar mijn voordeel te doen. Want er gaat wat veranderen…

In de komende twee jaar ga ik mij in Durban richten op werkzaamheden die ook in Den Haag gedaan heb: zending in de stad (of Urban Ministry, zoals we dat hier noemen). Met deze nieuwe werkzaamheden kan ik mij richten op zowel de taak waarvoor ik ben uitgezonden (voorgaan in kerkdiensten en geven van cursussen), als ook zending in de stad. Hoewel we geen toekomst kunnen kijken, verwacht ik wel, dat dit een verbeterde structuur gaat opleveren. Want in de stad is er veel te doen én ik kan de locale kerken uitnodigen om bij deze werkzaamheden te participeren.

Dank voor jullie steun
Beste mensen, we weten dat velen van jullie intensief met ons meeleven. Wij willen jullie daarom danken voor al jullie support, jullie kaartjes, gebeden en andere manieren waarop jullie aan ons dachten. We bidden en hopen dat jullie een goed en gezegend 2011 mogen ontvangen. Het gaat jullie goed!

Inmiddels zijn de oliebollen klaar, dus tot zover de blog van deze keer. En zeg nu zelf, het resultaat mag er zijn niet?

Verlofperiode juni-juli 2010

Beste mensen,

Na een lange tijd komt er weer een bericht uit Zuid-Afrika. Hoewel het niet zo is, dat we niets meer te melden hadden, waren de afgelopen maanden zó intensief, dat we keuzes hebben moeten maken. Toch is het goed om jullie weer bij te praten en iets te vertellen over ons.

Hoewel we geconfronteerd zijn met moeilijke situaties in ons leven, kunnen we ook zeggen dat het niet slecht met ons gaat. Wat dit aangaat ervaren we veel steun aan ons geloof in Jezus én weten we dat ons leven niet buiten hem omgaat. Anders gezegd: “Hij is erbij.” Eén (eigenlijk twee) van de zorgen waarmee we geconfronteerd zijn, zijn ernstige ziekten in de familie van Eefke. Zowel haar vader, als onze zwager zijn ernstig ziek geworden en opgenomen in ziekenhuizen. Omdat de zorg rondom Eefke haar vader groot was, hebben we besloten dat zij eerder naar Nederland terug zou gaan. Op maandag 24 mei 2010 is zij vertrokken en woont sindsdien bij haar moeder in Berkenwoude. Hoewel de situatie moeilijk is, zij we toch blij dat we deze keuze heeft gemaakt, want nu kan ook zij er voor haar moeder er zijn. Uiteraard was ook haar vader blij met haar komst én heeft Eefke ook haar zus en zwager kunnen bezoeken.

Hierdoor bleven er drie mannen in Zuid-Afrika en… die rooien het (boven verwachting) goed. Natuurlijk nooit zoals met vrouw/moeder, maar zo goed als het kan runnen wij hier samen de tent! Maar heel lang zal dit niet duren, want op donderdag 10 juni hopen ook Eefke haar mannen naar Nederland te kunnen vliegen. Want tot en met vrijdag 23 juli hopen we in Nederland met verlof te zijn.

Het spreekt voor zich, dat ons verlof er anders uitziet, dan we gehoopt hadden. Toch kijken we ook uit naar al die mensen, die we een lange tijd niet meer gezien hebben. In Nederland zullen we eerst in Kampen gaan wonen. Rondom het eerste weekend van juli vertrekken we naar het westen, hopelijk zijn we dan in Delft.

Beste mensen, we hopen zo veel mogelijk familie, vrienden, kennissen en bekenden te ontmoeten, maar we weten niet zeker of wij jullie allen kunnen zien. Maar als jullie vragen en/of ideeën hebben, laat het ons dan via E-mail weten. dan gaan we bekijken of we een plan kunnen maken.