Waar waren we ook alweer gebleven? Weet u het nog? We zijn nu bijna een maand verder en er is weer weel gebeurd. We praten u weer bij én werpen een korte blik in te nabije toekomst.
De afgelopen maand is er veel in ons leven gebeurd, aan het begin van de maand waren er de examens. Deze waren een markering in onze voorbereidingen. Aan de ene kant staan ze voor de afronding van mijn opleiding en aan de andere kant zijn zij het beginpunt van de laatste fase van de praktische voorbereidingen.
Direct na dit (kerkelijke) examen overviel mij een enorme moeheid. Ik had het gevoel alsof ik drie maanden kon slapen. Toch was er niet zoveel ruimte, want vrijdag 6 juli zaten we ’s morgens om 9.30 uur op het kantoor van de EZA om te spreken over internationale verzekeringen. Dat was nogal een omschakeling.
De rest van het weekend was gereserveerd voor de voor- bereiding op de voordracht van mijn eindscriptie. Want maan- dag 9 juli was het zover. ’s Middags om 15.00 uur mocht ik het ‘verdedigen’. Het was een bijzondere middag, want ik sloot niet alleen 10 jaar van mijn (deeltijd-) studie af, maar het was ook een kroontje op al dat gezwoeg. Uiteindelijk mocht ik afronden met een zeven! Daar zijn we heel blij mee. Nu mogen de boeken even dicht, of twee eventjes.De volgende week stond in het teken van: koffers kopen, inentingen halen en alles inpakken. Het was vreemd om alle koffers in te gaan pakken. Toch was dit nodig, want alleen zo konden we inschatten wat er van onze spullen met het vliegtuig meekunnen en wat klaargezet moest worden voor de verscheping.
In de derde week van juli kwam het verhuisbedrijf om alle overgebleven spullen in te pakken. Seth vond dat geweldig en heeft de verhuizers dan ook danig in de weg gelopen met zijn helpende handjes. Maar de mannen hadden er veel plezier van. Na het inpakken hebben we enkele afspraken gehad én hebben we opnieuw alles gepakt. Maar nu om voor het laatst naar Delft te gaan. In de komende week zullen we alles door onze handen moeten laten gaan: wat gaat mee naar Afrika, wat blijft hier en wat mag weg! In deze week hebben wij ook de verjaardag van Seth gevierd. Met vriendjes van school zijn wij naar het Grote Kabouterbos gereden. Dat is even wat anders dan achter de boeken. De zon scheen volop en het was heerlijk om samen te genieten van al die enthousiaste kleuters. Even niet bezig zijn met studie of emigratievoorbe- reidingen.
Ondertussen hopen en bidden wij dat de inschrijving voor de jongens voorspoedig mag gaan. Want wij zijn in gesprek met diverse scholen. Dat kost natuurlijk tijd, maar met de hulp van Geertje Wielenga hebben wij een aantal scholen gevonden die mogelijk geschikt zijn voor Max en Seth. Geertje is de vrouw van Bob, zij wonen in Pietermaritzburg en zijn in 1980 als zendelingsechtpaar naar Zuid-Afrika vertrokken. Wij zijn blij met de hulp van Geertje, want zij heeft heel wat voor ons uitgezocht en niet alleen op het gebied van scholen. Overigens heeft Max al een toelatingsexamen voor een school gemaakt, we wachten op een uitslag.
Op zaterdag juli hebben wij de verjaardag van Seth en Hans met wat familie en vrienden gevierd. Heerlijk om weer eens een huis vol met mensen te hebben. Op maandag 16 juli (de ‘echte’ verjaardag van Hans) kwamen de verhuizers de eerste lading in Kampen ophalen. Om 8.00 uur stonden zij op de stoep en ‘s middags was het boven- huis aan de Breedesteeg een stuk leger. Alleen de spullen die in onze koffer pasten zijn er nog.
Seth en Max hebben van tevoren moeten uitzoeken welk speelgoed zij mee wilden nemen voor de eerste periode in Zuid-Afrika. De rest moest worden ingepakt voor de verscheping. Max was zo klaar en heel bescheiden in zijn keus. Bij Seth was dat anders. Zijn hele koffer was ingepakt met ridderpak, indianentooi, spidermanpak etc. Er konden nog wat sokken bij en dat was het dan… Wij hebben eventjes moeten praten…
In deze week heeft Hans ook zijn belofte aan Max waargemaakt. “Wij gaan niet naar Afrika voordat wij samen het Nationaal Park de Hoge Veluwe hebben bezocht” Onverwacht heeft hij Max meegenomen en hebben zij samen genoten van een avondje lopen door de natuur. Veel herten lieten zich zien, dat was natuurlijk geweldig.
Op zaterdag 21 juli hebben wij in Delft een afscheidsfeestje gehad met onze straat. Op het grasveld voor onze woonboot hadden de woonbootbewoners en de rest van de straat een barbecue georganiseerd. Wij kregen onder andere een map aangeboden met allemaal persoonlijke herinneringen en voor ons en de kinderen had één van onze buren een geweldig fotoboekje samengesteld met foto’s rondom de boot en van Delft. Tot diep in de nacht hebben we een gezellig afscheidsfeest met de buurt gehad.
