Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

woensdag 28 mei 2008

Xenophobia

Afgelopen dagen werd er geïnformeerd naar onze welstand. Wat ik eerst niet in de gaten had, was dat deze vraag mede voortkwam uit de berichtgeving in de Nederlandse pers. ‘In Zuid-Afrika gaat het mis met de buitenlanders, maar hoe zit dat met jullie?’ Om eerlijk te zijn: ik had nog niet stil gestaan bij het feit dat berichten in Nederland ‘anders’ overkomen dan in Zuid-Afrika.

Om kort te zijn: met ons gaat het goed. Tot op de dag van maandag was er in PMB geen sprake van geweld tegen buitenlanders. Helaas bleek gisteren dat er ook bij ons in de stad de vlam in de pan sloeg. Mensen werden niet alleen bedreigd, maar daadwerkelijk aangevallen. Hier in Afrika betekent dit vrijwel meteen: bruut geweld. Wapens, zoals messen, komen te voorschijn en worden gebruikt. Vreselijk. Vaak blijft het daar niet bij, men maakt geregeld geweld “af’ door er de fik erin te steken. In de afgelopen dagen is gebleken dat het niet uitmaakt wat. Auto's, shacks en eigendommen worden verbrand. Zaterdag stond er zelfs een foto van een (toen nog in leven zijnde) brandende man in de krant. Een politie man kijkt toe.

Zoals ik al aangaf gaat het geweld aan ons voorbij. Vreemdelingen-haat beperkt zich tot “mede-Afrikanen”. Mensen uit Zimbabwe, Congo, Mozambique, enz. Opvallend is de verontwaardiging die dit met zich meebrengt. Overigens ook een geruststellende verontwaardiging: het geweld wordt niet breed gedragen! Men kan niet begrijpen dat sommigen in onze maatschappij zich keren tegen mensen, die voorheen hun land open zette en voor opvang zorgde voor vluchtende Zuid-Afrikanen!

Maar wat is er dan aan de hand vraag je af. De vraag is niet eenvoudig te beantwoorden. Zeker niet wanneer je zo'n andere cultuur met je meedraagt. De Zuid-Afrikaanse maatschappij is complex door meer factoren dan in menig land. Aan de ene kant is het een post-modern land met alles wat daarin meekomt en aan de andere kant spelen oude culturele waarden een navenante rol in de visie op het leven en relaties. Er rijden steenrijke Afrikaans, isiZulu en Indische mensen in moderne auto's, zeker de economie is goed voor sommigen. Maar er staan ook vele – merendeel isiZulu sprekende mensen – dagloners langs de kant van de weg. Deze dagloners zijn niet zielig, maar wel armlastig. Een dag geen werk, is een dag geen inkomsten. Hier wringt 'm de schoen.

Meer en meer mensen van over de Zuid-Afrikaanse grens komen naar ons land om te werken en een nieuw leven op te bouwen. Niet zelden met niets meer om het lijf dan wat men an heeft. Toch blijken deze mensen goed te liggen in de markt. Ze werken hard, zijn redelijk tot goed opgeleid en zijn meer zelfstandig dan menig locale inwoner. U begrijpt dat dit verschil zichtbaar is. Toch is dit nog niet een reden om deze mensen “aan te pakken”, het gaat een graadje dieper.

Na de eerste democratische verkiezingen in Zuid-Afrika zijn er gouden bergen beloofd. Die zijn er ook gekomen, maar zoals ik schreef: ‘voor sommigen’. Velen hebben in de afgelopen tijd een verslechtering van levensomstandigheden meegemaakt. Armoede, ziekte, werkloosheid, uitzichtloosheid en ga zo maar door. Nu de relatieve welvaart van “buitenlanders” zichtbaar wordt, wordt het voor sommigen te veel. Zijn wenden hun frustraties op hen af.


Een zwak punt in de Zuid-Afrikaanse situatie is de ‘onzichtbaarheid’ van een sterke vrouw of man. In ons geval zijn veler ogen gericht op de president van het land, maar helaas is hij niet instaat om aan deze problematiek het hoofd te bieden. De roep om politieke leiding wordt hier met de dag sterker. En ik denk terecht. We leven hier in een kwetsbare maatschappij, waarin we niet de illusie hoeven op te houden dat problemen zichzelf zullen oplossen. Helaas.

Helaas ben ik niet zo positief gestemd. Politieke leiders van dit kaliber vindt de wereld maar zelden. Bovendien is nationalisme een moeilijk uitroeibare ziekte. We zijn allemaal op één aardkloot geboren, maar als jij te dicht bij mij komt blaf ik eerst, maar daarna bijt ik wel. Toch, mag en kan dit niet onze eindconclusie zijn. Politieke leiders kunnen niet zonder onze inbreng. Het is nodig dat we het kwaad te weerstaan. Ma zei dan: ‘Verbeter de wereld en begin bij jezelf.’ Ik zou zeggen: ‘Bid er maar om, we hebben er onze handen aan vol.’ Eerst bij onszelf, hopelijk ook wat verder.


In de spotprenten in de krant blijkt welke verwachtingen men heeft van de ‘sterke’ politieke leider. Maar is het niet zo dat verwachtingen veel te hoog gegrepen zijn?

2 opmerkingen:

Unknown zei

In ieder geval ben ik blij om te lezen dat het goed gaat met jullie en dat jullie "de dans"ontspringen.Maar het is een triest stukje verhaal he.Niet alleen in Afrika heerst de grote tegenstelling, steeds meer mensen moeten kiezen tussen huur betalen en geen eten hebben of brood kopen en je huis uitgezet worden.Soms denk ik wel eens "waar zijn we mee bezig",...
Voor veel mensen zal het geloof ook nog onvoldoende kracht hebben om door te kunnen gaan,dat maakt het extra moeilijk om uitzicht te bieden.[ hoe biedt je uitzicht he ].
Zelfs als we bidden zal het probleem zich niet echt oplossen, maar hoop ik dat de mensen die er open voor staan en zich wel op Hem willen verlaten steun mogen ontvangen en veiligheid.
Ook voor jullie veel veiligheid en liefs, Matthea.

Cobie Vel Tromp zei

Lieve mensen
Wat een verhaal, en als dat verhaal dan realiteit wordt, komt het wel heel dicht bij,en zoals jullie collega predikanten zeiden, dan word het wél bedreigend.
Gelukkig dat we de levens van de Zuid Afrikanen, maar ook jullie levens altijd veilig weten bij onze Hemelse Vader, maar daarom blijft de zorg over de mensen daar en in het bijzonder voor jullie viertjes wel bestaan.
Ons gebed is inderdaad voor velen daar en voor jullie.
Goed dat jullie om gebed vragen!!
Veel liefs pa en ma