Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

maandag 12 mei 2008

Small talk

Afgelopen week hebben we afscheid van pa & ma Vel Tromp genomen. In de weken van hun bezoek hebben we vooral onze dagelijkse ritme gedeeld. Met andere woorden zondags naar Zulu sprekende gemeenten, op maandag de preeklessen bijwonen, op dinsdag de jongens naar en van school halen, op woensdag ‘gewoon’ thuis genieten van het lekkere weer. Op donderdag een meer dan drie uren durende Hemelvaartsdienst op een ijskoude berg meegemaakt, vrijdag wat bijkomen en opwarmen in de zon. O ja, en tussendoor boodschappen doen, natuurlijk de jongens weer naar en van school halen, wat werken in de tuin en ga zo maar door. Kortom, pa & ma wilde onze leven in Afrika zien en meemaken en dat hebben ze geweten.

Nu na een maand met elkaar opgetrokken te hebben is het vreemd om weer met z’n vieren te zijn. Maar we kunnen terugkijken op een bijzondere tijd. Per slot van rekening kregen we vier weken exclusieve aandacht en daarvan hebben we met volle teugen van genoten. En als ik mij niet vergis, dan was dat wederzijds.

Inmiddels wennen we meer en meer aan onze omgeving. Seth heeft aan de overkant van onze straat wat vrienden gevonden. In het begin was dat wel even wennen. Want na bijna een jaar zonder vriendjes is het toch wel moeilijk om andere kinderen met je speelgoed te zien spelen. Toch duurde de gewenning maar kort en inmiddels gaat het goed. Max zit in zijn eerste periode van testen. Gelukkig krijgt hij een goede begeleiding én scoorde hij een 10 voor zijn Afrikaans! Kijk, dat geeft de poorter moed. Eefke geniet van de ruimte in ons huis. Met name haar werkkamer! Na jaren van een veel te kleine woonboot, naar een wat grotere boot, naar een bovenhuis in Kampen heeft ze nu ‘eindelijk’ een plek waar ze niets hoeft op te ruimen, maar alles kan laten liggen zoals ze dat zelf wil. Nu maar wachten op al die schilderijen die geschilderd gaan worden. Hans zijn studeerkamer komt inmiddels ook op orde. afgelopen week kwamen er nieuwe kasten bij, zodat de boeken uit de slaapkamer gehaald kunnen worden. Zo groeien we stapje voor stapje in een vast ritme en dit bevalt ons goed.

1 opmerking:

Unknown zei

Nou zeg, loop ik nu zo achter of heb ik het seintje niet ontvangen dat er nieuwe mails op de weblog stonden????????????///uuuhhh
Fijn dat het wennen en een eigen plekje vinden langzamerhand steeds meer vorm krijgt, heerlijk.Dan ben je in ieder geval thuis in je huis weer aan het bouwen en dat was lang geleden,toch???.
Veel goeds en succes verders lieve mensen,doe rustig aan, take care, een van de eerste en belangrijkste punten bij EHBO is "zorg voor veiligheid voor jezelf"en dat is denk ik hierin ook zo.Ga met God, xxMatthea.