Het licht van Pasen

Lieve mensen,

Op Paasmorgen groeten wij elkaar met een bijzondere groet. We zeggen dan tegen elkaar: "Jezus is opgestaan, echt geloof het, het is waar. Jezus, Hij leeft!" 
 
Maar, gelooft u, of geloof jij dat ook? Ik weet, het is niet vanzelfsprekend om te geloven dat iemand – nadat hij gestorven is – weer tot leven komt. Om eerlijk te zijn heeft ook de Bijbel de grootste moeite met de eerste getuigen hiervan. Overigens niet alleen de eerste mensen, die Jezus na zijn dood weer zagen, werden nauwelijks geloofd. Want ook degenen, die met Hem gesproken en gegeten hadden, werden met de nodige scepsis ontvangen. Maar gaandeweg ontmoette meer en meer mensen Jezus en was zijn aanwezigheid moeilijk te ontkennen. Voor velen was geloven eerst zien en dan geloven! Ach, heel herkenbaar, niet?

Toch groeten wij niet zomaar met deze groet. Er zit een geloof achter. Een geloof dat geneest, een geloof dat herstelt. Wie een hand uitsteekt, mag hopen dat deze wordt aangenomen. Maar, zijn we wel in staat om elkaar te groeten? Uit ervaring weten we dat deze (onze) hoop niet altijd vervuld wordt. Soms is het té moeilijk om een ander de hand te schudden. Soms is het té vroeg, maar het kan ook te laat zijn! Herstel van relaties is één van de moeilijkste dingen in het leven, in de Havenkerk ervoeren mensen dit als geen ander.
 
Dit neemt ons geloof niet weg dat, wanneer we elkaar groeten in Jezus' naam, er kracht in schuilt. 
Een genezende kracht, 
een vergevende kracht, 
een herstellende kracht. 
 
God gaf ons handen om er iets mee te doen. 
Handen om mee te werken. 
Handen om mee te bidden. 
Handen om te zegenen. 
Is het niet opvallend dat die ongelovige Thomas juist naar de handen van Jezus vroeg? Voor hem was geloven eerst zien en dan geloven! Ach, heel herkenbaar, niet?
 
De leerlingen kenden de handen van Jezus goed, zij hadden Hem er mee zien groeten, 
zien werken, 
zien opheffen, 
zien opleggen. 
In de handen van Jezus school de kracht van het geloof.
 
In navolging van Jezus zetten vele mensen hun handen in. Vele handen doen goed werk. Soms zelfs zonder te beseffen dat God er het goede in ziet.
Maar ook wanneer er gebeden wordt, 
of als er iemand gedoopt wordt. 
Allemaal handelingen waarin de kracht van het geloof schuilt.

Eén van de grootste getuigenissen van ons geloof zijn misschien wel de handen die erop uitgestuurd werden. 
Al vele jaren werken er mensen met hun handen in de wereld. 
Soms waren het handen die zich vouwden voor het gebed. 
Soms waren het handen die de ander bemoedigend aanspoorden of zegenden. 
Allemaal handelingen waarin de kracht van het geloof schuilt.
 
Ondertussen dragen ook 'velen in den lande', ons als uitgezonden op hun handen. Daarom, als teken van onze verbondenheid, hebben wij een kaars in de kerk gezet en deze is op de Paasmorgen aangestoken. Op Pasen mag het licht opnieuw gaan branden, om zo ons geloof belijden: 'De Heer is waarlijk opgestaan!' In dit geloof bidden wij dat ook onze handen tot een zegenend licht voor de volken mogen zijn.
 
Hartelijke groeten,
 
Eefke, Hans, Max & Seth