Volg onze bezigheden nu ook via Google+

Gaandeweg ontdekten we dat we minder frequent de blog bijhouden. Dit heeft te maken met de routine van ons dagelijkse leven. Hoeveel Nederlanders schrijven over hun dagelijkse leven? Toch vinden we het belangrijk om kleine en grote dingen te delen. De grote dingen zullen we op deze blog blijven schrijven, maar voor de meer kleinere dingen maken we gebruik van Google+. Wie geïnteresseerd is kan mij een E-mail sturen, waarna je een uitnodiging ontvangt om op die manier ons te volgen.
Aanmelden voor Google+ kan ook via deze link: Google+ aanmelden.

vrijdag 16 november 2007

Feest in Huize Vel Tromp

Lieve mensen,

We gaan hier een party bouwen, want we hebben er reden toe! Laat ik jullie vertellen waarom. Om eerlijk te zijn was ik het een beetje zat. Dagelijks (en soms tweemaal per dag) had ik een conversatie met één van de twee vriendelijke dames van het kantoor. Niet zomaar dames, nee dames waar je wat aan hebt. Ruim twee weken geleden was ik al bij hen langs geweest en eens vriendelijk met hen gepraat. Die morgen merkte ik al dat zíj wel hun best doen, maar zoveel anderen niet. Die anderen zijn dan merendeels hun ‘meerdere’. Op de keeper beschouwd zitten zij geregeld tussen wal en schip. Of, anders gezegd, tussen twee vuren in. Aan de ene kant die vriendelijke meneer uit Holland en aan de andere kant die hogere collega die je elke dag op je werk tegen komt. Uiteindelijk lijkt die meneer uit Holland die aan het kortste eind te trekken. Deze dames voelen zich er een beetje schuldig over.

Zoals ik al schreef belde ik deze dames dagelijks op om eens te informeren hoe het er mee voor staat. Nu heb ik ontdekt dat het antwoord: ‘No, sir, your application is still in proces.’ betekent: ‘Helaas heeft mijn baas nog geen zin om naar uw papieren te kijken.’ Nu is het niet zo dat ik daar genoegen mee nam en dus vroeg ik telkens wanneer ik mocht terugbellen. Met andere woorden: wanneer, denkt u, heeft uw chef wel zin om naar onze papieren te kijken. Dit was ik dus een beetje zat. Vanmiddag, een half uur vóór sluitingstijd, ben ik naar het kantoor van Home Affairs gereden. In de hoop dat hij vrijdagsmiddags niet meer in vergadering kon zijn, ook niet op werkbezoek kon zijn. Nee, op de hoop dat hij tot 15.00 uur zit te wachten op het weekend.

Ja, en toen verscheen die Hollander weer. ‘U zou toch eerst bellen?’ Probeerde een van de medewerkersters nog, maar er was geen ontkomen meer aan. ‘Ja, dat klopt.’ Antwoordde ik. ‘Maar ik was in de buurt en dacht, kom laat ik eens informeren.’ De vrouw knikte begrijpend en ging naar haar chef om te informeren of hij zo vriendelijk wilde zijn om zijn finale handtekening te zetten. Daar was hij niet blij mee. Hoogst persoonlijk kwam hij polshoogte nemen wie die Hollander toch was. Daarna verdween weer net zo snel als hij gekomen was en liet zich niet meer zien.

‘Heeft u ook het paspoort van uw vrouw bij u?’ Nee, die had ik niet en dus moet ik maandag terug komen. Maar ik mocht mijn paspoort in leveren voor de benodigde sticker én stempel van Home Affairs! Yes, ik mag tot 24 december 2010 in dit land blijven om te wonen en te werken. Mensen, ik heb mijn visa binnen.

Vrijdag middag, op de valreep, maar het is er. Goed nieuws dus, want nu kunnen we een volgende stap gaan zetten. Eerst maandag de visa’s van Eefke en de jongens regelen en dan kunnen we besluiten nemen.
Terug in de auto voelde ik de emoties opkomen. Een gevoel van blijdschap en opluchting gingen door mij heen YES, het is gelukt.

Tot slot, de afgelopen tijd hebben vele mensen met ons meegeleefd. Nu we eindelijk toestemming hebben om in Afrika te mogen blijven kunnen we dankbaar zijn. Voor wie dit in het geloof vatten kan: laten we onze Heer hiervoor danken. Ik geloof dat de wegen die we gaan en de stappen die we nemen niet buiten Hem omgaat. Hij wijst ons de weg.

Het gaat jullie goed.
Hans

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Jongens,
Geweldig nieuws. Jij snap Afrika, Hans. Je gezicht laten zien, vriendelijk en vooral geduldig blijven. En uiteindelijk gebeurt alles langzamer dan je had gewild maar het komt er toch.
Inderdaad reden om feest te vieren. Laat weten als Maandag alles 'in the pocket' is.
Groetjes
Elma

Anoniem zei

Wat een mooi bericht, gefeliciteerd. Mayibongwe!

André

Unknown zei

Lieve Hans, Eefke, Max en Seth, super, de Heer zij geprezen, ik ben zoooooooooooooo blij met en voor jullie, ik drink er hier maar een glaasje op, Gods Zegen, liefs, Matthea.

Unknown zei

nog steeds erg blij voor jullie.nu zeker de volgende stap , huis, verschepen etc, maar geniet ook vooral van dit gegeven moment, liefs, Matthea.

Anoniem zei

Hallo Hans,

Goed om te lezen. Ik heb jullie zojuist een e-mail gestuurd m.b.t. de verschepingsgevens.

Met vriendelijke groet,
Richard Mathijssen

Anke zei

Ahh, home affairs, daar zijn Ymke en ik ook meerdere keren geweest voor ons visum, volgens mij vinden ze het gewoon leuk om moeilijk te doen.... maargoed, wat super dat jullie weer 'n visum hebben!!:)

Anke zei

whaha, oke, om 1 of andere vreemde reden laadde m'n computertje deze pagina als eerste, zie nu dat dit al van 3 jaar terug is:p was opzoek naar een nieuwe update natuurlijk want m'n vader vertelde dat jullie op tv zijn geweest:P